To nie tyle list Migalskiego do prezesa dał mi do zrozumienia, że dzisiejszy dzień jest dla PiS dniem rozpaczy, ile reakcja najwierniejszego elektoratu. Wystarczyło spojrzeć pod tekst pana Migalskiego, przeczytać notki pani Kataryny, kilku innych blogerów, by odkryć że tak naprawdę nie o ideały bandzie Kaczyńskiego i jego wyznawców chodzi. Można wierzyć w to co wierzy większość z nich - to nie wystarczy, bo są ważniejsze sprawy. Takie, jak na przykład ocena poszczególnych ludzi przez Prezesa, płacenie alimentów przez kolegów (szczególnie tych niepokornych), stosunek do "zakonu", wiara lub niewiara w zamach ruskich na samolot. Te ostatnie kryterium stanie się wkrótce głównym kryterium hierarchizowania swoich szeregów.
Jednocześnie reakcja ta obnaża brak pomysłu na przyszłość, na twarz partii. Bezideowość. W gruncie rzeczy przestaje być oczywiste co jest przewodnią myślą programu PiS - Polska? Jaka Polska, u licha. To raczej Polska w której decydujące zdanie ma jedna i tylko jedna osoba. I wy się dziwicie dlaczego ten Kaczor taki straszny?
