O tym, że dzisiejsza, XXIV niedziela zwykła roku liturgicznego, zwykłą jednak nie była, a to z tego powodu, że właśnie dzisiaj odczytywano w polskich kościołach akt pojednania polskich idiotów z ruskimi bandytami, to pisać nie będę.
Jest miły, niedzielny wieczór i nie bardzo mam nastrój na smutne wspominki.
Słówko za to rzeknę o tym, jak to peowscy indoleńci szczytują na widok swojej nowej mega gwiazdy, która w polskich kręgach intelektualnych już dawno została zidentyfikowana jako czerwony karzeł.
Wiadomo jakich Platforma ma specjalistów i że w swoich dzidzinach błyszczą oni tak samo, jak pan Komorowski na niwie ortografii języka polskiego, stąd też nie wprawia mnie w jakieś specjalne zdziwienie ignorancja peowskich astronomów, którzy postrzegają czerwonego karła jako supernową i mam tu na myśli nikogo innego, jak członkinię tej partii komików, panią Kluzik-Rostkowską, postać, która może być wskazywana jako podręcznikowy przykład apostaty i zdrajcy. Daleki jestem od choćby najmniejszego przejawu sympatii do partii hochsztaplerów, zwolenników cudzego mienia, ale w przypadku pani Kluzik, to nawet mi trochę szkoda Platformy.
Jeżeli partia zmuszona jest do posiłkowania się takimi “autorytetami”, to widać gołym okiem, jaką ona jawi się w rzeczywistości, w rzeczywistości pozamediadialnej i w jakiej jest kondycji kadrowej.
Smuci mnie tylko to, że to ta partia rządzi Polską. Na szczęście już niedługo, ale ponad dwie dekady rządów tego politycznego Quasimodo, przyniosło Polsce chyba więcej strat materialnych niż okres II Wojny Światowej.
W całej sytuacji z panią Kluzikową, to nie mogę pojąć tylko jednego.
Zastanawiam się, jak Tusk może tolerować kogoś takiego jak Kluzik?
Czy nie zdaje on sobie sprawy, jaką ona jest postacią?
Jedyne, co przychodzi mi do głowy, próbując odpowiedzieć sobie na to pytanie, jest to, że Tusk reprezentuje ten sam poziom moralny co pani Kluzikowa, a raczej tego poziomu zupełny brak.
