Były czasy, kiedy ludzie z Unii Wolności rozdawali karty na polskiej scenie politycznej. Kiedy takie nazwiska jak Tadeusz Mazowiecki i Bronisław Geremek popierane przez Adama Michnika i „Gazetę Wyborczą" dużo w Polsce znaczyły. Kiedy środowiska te decydowały o tym w którym kierunku pójdzie Polska. Ale czasy te, to czasy bardzo odległe i jeszcze kilka lat, a będziemy wspominali je jak przez mgłę. Teraz ludzie ci znaleźli się na śmietniku historii.
Polacy dobrze pamiętają III RP - republikę bananową z gigantyczną korupcją, przekrętami przy prywatyzacjach, nieudolnością polityków. I dlatego pokazali Unii Wolności czerwoną kartkę. Chociaż, nie - czerwona karta to zbył łagodne określenie dla 2% poparcia dla Partii Demokratycznej w 2005r. i tym co się działo z poparciem tej partii w kolejnych latach. Unia Wolności (środowiska Adama Michnika, Tadeusza Mazowieckiego, Bronisława Geremka itd.) została przez wyborców dożywotnio zdyskwalifikowana.
Niedawno ktoś powiedział, że ratyfikacja Traktatu Lizbońskiego to wielka porażka Rydzyka-polityka. Na tej samej zasadzie można powiedzieć, że losy Unii Wolności to wielka porażka Michnika-polityka.
Bo to, że Adam Michnik jest bardziej politykiem niż dziennikarzem nie ulega wątpliwości. Unia Wolności i jej medialny propagator „Gazeta Wyborcza" chciała stworzyć „elity", które przez długi okres będą rządziły Polską, będą narzucały ludziom standardy myślenia i reguły zachowań.
Jednak projekt ten zakończył się absolutną klęską.
W dalszym ciągu wielu dziennikarzy określa takich ludzi jak Tadeusz Mazowiecki, Bronisław Geremek, Jan Lityński, Janusz Onyszkiewicz, Władysław Frasyniuk mianem „autorytety".
Ale jakie ci ludzie mają w Polsce poparcie? Ostatni sondaż PBS pokazuje, że mogą liczyć na poparcie 1% wyborców. Dlatego też Partia Demokratyczna aby w ogóle wejść do Sejmu i „dorwać się do koryta" musiał wejść w sojusz z SLD.
Ostatnio okazało się jednak, że nawet SLD nie chce „demokratów" w swoich szeregach. Można powiedzieć, że Partia Demokratyczna sięgnęła dna. Czy może być większa hańba? Byli opozycjoniści żebrzący u postkomunistów „przyjmijcie nas do waszych szeregów" a potem dostający od nich „kopa"?
Bo Partia Demokratyczna nie znaczy już w Polsce nic. Ludzie związani z „demokratami" tacy jak Frasyniuk czy Geremek mają tylko jedną szansę dostania się do Sejmu, Parlamentu Europejskiego itd. - podczepić się pod kogoś.
Po odrzuceniu przez SLD, ludzie z Partii Demokratycznej nie dają za wygraną. Zaprzyjaźnieni dziennikarze (np. Monika Olejnik) dopytują się posłów PO czy nie przyjęliby polityków z Partii Demokratycznej w swoje szeregi.
Jednak jaka korzyść miałaby PO z przyjęcia ludzi takich jak Geremek czy Frasyniuk w swoje szeregi? Żadnych. Teoretycznie korzyścią byłoby poparcie Gazety Wyborczej. Ale Gazeta i tak bardzo nienawidzi PiS więc jest „skazana" na poparcie dla PO. A więc „Demokraci" nie wnoszą nic, żadnej wartości dodanej dla PO. A mają spory „negatywny elektorat".
Pamiętam jeden z sondaży przeprowadzony wśród Polaków na temat „jak oceniasz III RP". Zdecydowana większość wybrała odpowiedzi „negatywnie", „trochę pozytywnie, trochę negatywnie", „trudno powiedzieć". Jedynie jakieś 10% wybrało odpowiedź „pozytywnie".
Widać z tego najlepiej jak wyborcy oceniają to, czego architektami byli Adam Michnik, Tadeusz Mazowiecki i inni. Bezkrytycznych wielbicieli III RP jest bardzo mało (jakieś 10%) i w większości głosują oni na SLD.
A więc Partii Demokratycznej pozostaje wielkie NIC. Pomimo sympatii wielu dziennikarzy, uwielbienia części lewicowych środowisk, pomimo ciągłego przypominania jak wielkimi „autorytetami" są Bronisław Geremek czy Tadeusz Mazowiecki Partia Demokratyczna znalazła się na śmietniku historii i pozostanie tam już do końca swoich dni....
Wyborcy „docenili" wszystkie „dokonania" jakie te „autorytety" miały w budowaniu III RP....
