miepaj miepaj
7211
BLOG

Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (cz. I)

miepaj miepaj Nauka Obserwuj temat Obserwuj notkę 36

Alfred J. Palla

Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (cz. I)

 

Dinozaury, według założeń ewolucjonistycznych, wyginęły kilkadziesiąt milionów lat przed pojawieniem się człowieka na Ziemi, dlatego nikt z ludzi nie mógł oglądać ich żywych. Biblia natomiast mówi, że wszystkie stworzenia, w tym dinozaury, współistniały z człowiekiem od początku. Kto ma rację?

Pod koniec XIX wieku grupa uczonych zorganizowała wyprawę do kanionu Havasupai położonego niedaleko Wielkiego Kanionu w Arizonie. Wśród nich byli paleontolog Charles W. Gilmore oraz Samuel Hubbard, kurator działu archeologicznego Oakland Museum. Na ścianach tego kanionu odkryli wiele rysunków skalnych przedstawiających zwierzęta, w tym niektóre wymarłe. [1] Patyna pokrywające te rysunki świadczy, że wykonano je setki lat temu.

Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (cz. I)

Edmontozaur z Wielkiego Kanionu

Największe wrażenie wywarła na nich figura o wysokości 28,5 cm, przedstawiająca zwierzę o długiej szyi (10,5 cm) i jeszcze dłuższym ogonie (23 cm). Dr Hubbard, według którego wyobrażała ona dinozaura, napisał: „Fakt, że jakiś prehistoryczny człowiek wykonał rysunek dinozaura na ścianach tego kanionu, wywraca do góry nogami nasze teorie o pochodzeniu ludzkości (…) Pionowa poza tego zwierzęcia wspartego na swoim ogonie wydaje się wskazywać na to, że prehistoryczny artysta widział je żywe”. [2]

Rysunek przedstawia edmontozaura, który rzekomo wyginął ponad 65 mln lat temu. Czaszka tego roślinożernego dinozaura z rodziny hadrozaurów była spłaszczona i zakończona szerokim dziobem. Osiągał 13 m długości i 6 ton wagi. Potrafił stać na tylnych kończynach, wspierając się na ogonie, dokładnie tak jak to pokazuje skalny rysunek z Arizony. Świadczy to, że autor petroglifu widział tego dinozaura żywego!

Charles Gilmore, znawca skamielin dinozaurów towarzyszący wspomnianej wyprawie, znalazł ślady dinozaurów niedaleko Wielkiego Kanionu na Pustyni Pstrej (ang. Painted Desert), gdzie później odkryto ich tysiące, w tym również odciski przypominające ludzkie, [3] o których pisałem w poprzednim artykule.

 

Apatozaur z Utah

W Narodowym Parku Naturalnych Mostów w Utah znajdują się petroglify datowane na lata 500-1250 n.e. Najbardziej intrygujący przedstawia dinozaura nieopodal człowieka. Ich wykonanie przypisuje się kulturze Ansazi. W języku Indian z plemienia Navajo słowo „anasazi” oznacza „pradawni”. Anasazi  stworzyli między innymi słynne kamienne osady na stokach Mesa de Verde i Kanionu De Chelly.

Pod mostem skalnym Kachina – trzecim pod względem rozpiętości na świecie – ci dawni mieszkańcy Ameryki wykonali rysunki skalne, w tym wspomniany petroglif. Można go obejrzeć w dolnej części mostu, około 3 m nad poziomem gruntu. Rysunek przedstawia apatozaura i stojącego w pobliżu człowieka. Naszej cywilizacji stał się znany dopiero w 1879 roku dzięki skamielinom. Skąd dawni mieszkańcy Ameryki wiedzieli, jak wyglądają dinozaury?

Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (cz. I)

Apatozaur, kiedyś nazywany brontozaurem, był jednym z największych zwierząt lądowych. To roślinożerne zwierzę osiągało ponad 20 m długości i przeszło 24 tony wagi, a więc tyle, ile cztery słonie afrykańskie. Apatozaur miał długą szyję, masywne nogi i długi ogon. Niegdyś sądzono błędnie, że wielkie dinozaury nie były w stanie utrzymać własnego ciężaru, dlatego musiały przebywać w wodzie, ale kres tej hipotezie położyło odkrycie lądowych szlaków tych zwierząt. [4] Nowsze badania wykazały, że trzymały one szyję pod kątem około 45 stopni, a głowę lekko opuszczoną. [5] Tak właśnie ukazuje to petroglif z Utah, co świadczy, że jego wykonawca widział takiego dinozaura żywego.

Francis Barnes, specjalista od amerykańskich rysunków skalnych, przyznał: „Petroglif z Parku Naturalnych Mostów posiada zdumiewające podobieństwo do dinozaura, a konkretnie do brontozaura z jego niewielką głową, długim ogonem i szyją”. [6] Wymienił on także inne zwierzęta widniejące na rysunkach skalnych w Ameryce Północnej, które uważano za wymarłe lub niewystępujące na tym terenie. Barnes zauważył, że takie anomalie „rzucają cień wątpliwości na niepewne metody datowania stosowane przez archeologów”. [7]

(dok. nastąpi)

 

[1] S. Hubbard, Discoveries Relating to Prehistoric Man by the Doheny Scientific Expedition In the Hava Supai Canyon, s. 7.

[2] Tamże, s. 5, 7.

[3] Paul O. Rosnau, B.A, Jeremy Auldaney, George F. Howe, Ph.D, William Waisgerber, M.S., “Are Human And Mammal Tracks Found Together With The Tracks Of Dinosaurs In The Kayenta Of Arizona? Part I: A History Of Research And A Site Description”, Creation Research Society Quarterly, September 1989, vol. 26, no. 2; “Part II: A Field Study Of Quasihuman, Quasimammalian, And Dinosaur Ichnofossils Near Tuba City”, Creation Research Society Quarterly, December 1989, vol. 26, no. 3.

[4] Carl Zimmer, “Dinosaurs In Motion”, Discover November 01, 1997, http://tiny.pl/hzxcj.

[5] Michael P. Taylor, Mathew J. Wedel, and Darren Naish, “Head and neck posture in sauropod dinosaurs inferred from extant animals”, Acta Paleontologica Polonica 2009, vol. 54, no. 2, s. 213-220, http://tiny.pl/hzxcc.

[6] F.A. Barnes, M. Pendleton, Canyon Country Prehistoric Indians: Their Cultures, Ruins, Artifacts and Rock Art, s. 201-202.

[7] Tamże, s. 102.

miepaj
O mnie miepaj

Nieformalny przewodniczący Grupy Inicjatywnej Polskiego Towarzystwa Kreacjonistycznego (1993-1995), pierwszy przewodniczący Towarzystwa (w latach 1995-1998), redaktor naczelny organu Towarzystwa "Na Początku..." od 1993 roku do 2006 oraz (po zmianie tytułu) "Problemów Genezy" od 2013-.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Technologie