Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (dok.)

Alfred J. Palla

Czy ludzie żyli w epoce dinozaurów? (dok.)

Dinozaury i ludzie w Karolinie?

W Karolinie Południowej w skałach fosfatowych formacji Ashley odkryto w XIX wieku wielkie cmentarzysko zwierząt w wąskiej warstwie datowanej na plejstocen, okres zwany niegdyś dyluwium, gdyż wiązano go z zakończeniem biblijnego potopu. Znalazły się tam razem ssaki lądowe takie jak mamuty, słonie, świnie, psy, wielbłądy, konie, owce, wielkie tapiry, bobry, leniwce, tygrysy szablozębne, [1] pogrzebane ze szczątkami kilkunastu rodzajów ptaków, zwierząt morskich i ludzi. [2]

Prof. Francis S. Holmes, jeden z wiodących paleontologów, a zarazem dyrektor Muzeum Historycznego w Charleston, [3] napisał, że wśród skamielin były również pozostałości hadrozura. [4] Okładka książki o skamieniałościach w Karolinie Południowej przedstawia hadrozura obok człowieka. W 1996 roku profesorowie David Weishampel i Luther Young potwierdzili relację Holmesa, podając, że wśród wymieszanych skamielin we wspomnianej warstwie z plejstocenu znaleziono ząb hadrozura. [5]

Holmes napisał, że  w tej warstwie widział szczątki ludzkie, ale przyznał: „Bez wahania orzekliśmy, że ta kość to «przybłęda», która z geologicznego punktu widzenia nie miała prawa znajdować się w tym miejscu, dlatego wyrzuciliśmy ją do rzeki. Potem żałowaliśmy naszego pospiesznego działania, bo rok później w tej samej warstwie natrafiliśmy na ludzką dolną szczękę z uzębieniem, którą trzymam w biurku”. [6]

Zachował się list dra Johna T. Wightmana z 11 stycznia 1892 roku, który podał, że prof. Holmes pokazał mu w zbiorach muzeum skamielinę gigantycznej ludzkiej kości udowej, która była o jakieś 7,5 cm większa od kości przeciętnego człowieka, a pochodziła z tej samej formacji zwanej Ashley! [7]

Według teorii ewolucji plejstocen zaczął się około 2,5 mln lat temu i trwał do końca epoki lodowcowej. Dlatego też skamieniałości hadrozaura, który miał wyginąć w okresie kredy, czyli 65 mln lat temu, wydały się czymś niemożliwym w warstwie datowanej na 2 mln lat. Takie znaleziska podają w wątpliwość obowiązującą ewolucjonistyczną chronologię, dlatego uczeni je na ogół ignorują. Kto wie, ile takich znalezisk przepadło – tak jak w czasie wykopalisk prowadzonych przez prof. Holmesa, gdyż nie pasowały do obowiązującej teorii? Wiele przykładów podają M. Cremo i R. Thompson w swej dobrze udokumentowanej książce Zakazana archeologia (do nabycia na stronie www.betezda.pl).

Cmentarzysko z Karoliny Południowej i wielu innych miejsc na świecie świadczy o wielkim kataklizmie. Ułożenie skamielin oraz ich stan, na przykład wyłamane, czy powykrzywiane kły mamutów, świadczy, że zginęły w sposób gwałtowny. [8] Pod wspomnianą warstwą zawierającą cmentarzysko zwierząt, a także nad nią znajdują się grube pokłady piasków i muszli naniesionych zapewne przez wody potopu.

Odciski dinozaurów i ludzi w Turkmenistanie

W 1983 roku moskiewskie media doniosły o odkryciu śladu ludzkiej stopy obok trzypalczastego odcisku dinozaura. [9] Na płaskowyżu turkmeńskim, niedaleko wioski Khodga-Pil nieopodal Morza Kaspijskiego, na przestrzeni około 400 m.kw. zachowało się kilka tysięcy skamieniałych tropów dinozaurów, a wśród nich ślad bosej ludzkiej stopy o długości 26 cm. [10]

Odciski te badał prof. Kurban Amannijazow, który powiedział w 1983 roku, kiedy teoria ewolucji była obowiązującą doktryną w radzieckiej prasie: „Znaleźliśmy odciski przypominające ludzkie, ale dotąd nie możemy zweryfikować z całkowitą naukową pewnością, do kogo należą. Oczywiście, gdybyśmy potrafili dowieść, ze należą do człowieka, wówczas spowodowalibyśmy rewolucję w nauce o człowieku”[11].

Wobec braku zainteresowania tym odkryciem w środowisku naukowym M. Cremo i R. Thompson napisali w książce Zakazana archeologia: „Takiego lekceważenia należy jednak oczekiwać, gdy informacje na ten temat przekaże się społeczności naukowej obwarowanej nienaruszalnymi teoriami. Znamy jedynie kilka przypadków znalezisk stanowiących tak niezwykłe anomalie. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że o wielu tego rodzaju odkryciach prawdopodobnie nikt nie pisze, można się tylko zastanawiać, ile ich rzeczywiście dokonano”. [12]

Dziennikarz Aleksander Buszew, któremu prof. Amannijazow pokazał w latach 90. XX wieku skamieniałe odciski w Turkmenistanie, potwierdził, że widział ślady bosych stóp. [13] Według obowiązującej teorii ludzie pojawili się 150 mln lat później niż skała jurajska, dlatego radziecki dziennikarz stwierdził w Komsomolskiej Prawdzie , że skoro nie mógł ich zrobić człowiek, to musiał to być kosmita „przechadzający się po brzegu morza w kąpielówkach”. [14]

Kosmici pokonali niewyobrażalny dystans, jaki dzieli Ziemię od najbliższych planet, na których może istnieć życie, żeby sobie pospacerować na bosaka lub w ręcznie uszytych sandałach, jak te odciśnięte na skale w Utah i znalezione przez W. Meistera, o których pisałem w poprzednich odcinkach. Czy kosmici pozostawili opisane przeze mnie wcześniej: glinianą lalkę, gwoździe i młotek znalezione w bryłach węgla lub skałach osadowych? Czyżby to kosmici wyrzeźbili na skałach wyobrażenia dinozaurów?

Ktoś powiedział: „To wprost niewiarygodne, w jak wiele niewiarygodnych rzeczy niewierzący musi uwierzyć, aby pozostać niewierzącym”. [15]

Alfred J. Palla

(Znaki Czasu luty 2010, s. 15-17.)