...Dopóki ludzie zarzynają zwierzęta, dopóty nie przestaną zabijać się nawzajem...
Dzisiejsza nauka nie pozostawia już żadnych wątpliwości, że niezbędność zwierzęcego mięsa w ludzkiej diecie to mit. Człowiek jest w stanie całkowicie wyeliminować ze swojej diety składniki pochodzące ze zwłok zwierzęcych. Dla jednych to powód do radości, dla innych niekoniecznie.
Tak jak człowiek okiełznał konieczność osobistego mordowania, tak może i zmienić nawyki żywieniowe, oparte na niegdysiejszych okolicznościach i całkiem pospolitych namiętnościach.
Mięsko smakuje, bo człowiek skarmia nim swoje potomstwo już od najwcześniejszego możliwego momentu. Podobnie, jak się przemysłowo karmi np. indyki. Podstępem i metodycznie przyzwyczajając do coraz cięższej diety. Niniejszym podzielę się traumą, że matka ma przysposabiająca mnie do wcinania mięska jawiła mi się wówczas jako istota okrutna. Dziś wiem, że ufała mięsożernym dietetykom bo innych nie było. Mającym o tyle rację, że mięso do pewnego momentu faktycznie było najłatwiejszym sposobem dostarczenia organizmowi człowieka niezbędnych zasobów energetycznych.
Było, ale być już przestaje. Mięsny mit z jednej strony atakują pchające swój nachalny nos gdzie się tylko da moralność i etyka, z drugiej podważa nauka, a ostateczny morderczy sztych wbija w tradycyjnego kotleta wolny rynek, czyli poczciwy kapitalizm. Lepsza chciwość wypiera gorszą chciwość. Lobby warzywne morduje lobby mięsne i na odwrót. Idą przy tym wióry i tryska krew. Ideologiczne oczywiście, bo wegetarianie i weganie to nie ludzie, a ideologia, jak twierdzi w takich razach jeden z większych współczesnych myślicieli.
Mięso dla wielu z nas nadal jest nie tylko niezbędnym energetycznym sterydem, ale i zmysłową ucztą. Tak jak łowiectwo, którego już sama nazwa wskazuje, że jest tylko regulacją przyrody...
Koniecznych regulacji domagają się właśnie rzeźnicy i wędliniarze. Gdy chwilę temu podzieliłem się z pewną pełnokrwistą weganką wieścią, że lobby wędliniarskie wojuje o zakaz używania przez producentów potraw bezmięsnych terminu wędlina, ta wojowniczo odpysknęła lobby za moim skromnym pośrednictwem, że dopiero co napotkała w sklepie produkt o handlowej nazwie humus z kurczaka. Sami szykują więc sobie wędliniarze sznur, a alternatywnemu mięsu darmową reklamę. I nic dziwnego, bo wszyscy potentaci na rynku produktów odzwierzęcych dawno już tłuką szmal na roślinkach.
Wszelakie takie zapożyczenia i przenikania to trend oczywiście nienowy. Już w XX-wiecznej Polsce przyrządzano kapary z pączków nasturcji, a jeszcze wcześniej, bo w wieku dziewiętnastym, niezwykle popularna była zupa żółwiowa z cielęciny. Pozwalało to np. w realiach embarga gospodarczego serwowanego nam po II WŚ przez zachodni świat jadać nieco wykwintniej. I po prostu należało nam się, bo to my przecież uczyliśmy świat jeść kiełbasę widelcem.
Kończąc temat warto wspomnieć, że kuchnia mięsna bez warzyw i owoców byłaby znacznie uboższa, natomiast roślinna bez mięsa obywa się doskonale. Pasztet może być tak samo z mięsa, jak i z fasoli, lecz nigdy nie wciśnie się klientowi pasztetu fasolowego z wieprzowiny. Pasztet mięsny z fasoli zaś bez problemu. Lecz problem, szanowni hodowcy, rzeźnicy, łowczy i wędliniarze, kompletnie nie w tym, że można was robić w konia groszkiem i marchewką.
Ludzie przestają jeść mięso z zabijanych zwierząt również i dlatego, bo człowiek dzięki nauce potrafi już produkować mięso z próbówki na skalę przemysłową. Zawód rzeźnika wykończy etyka, nauka i wielki biznes. Za zabicie świni będzie wyrok jak za człowieka. Parówka będzie wreszcie oryginalną parówką z bobu i zielonej pietruszki.
P.S. Nie odmówię sobie dorzucenia lobby parówkowemu do ogródka, że nie miało nic przeciw bezwzględnemu zagranicznemu oszustowi Biniendzie, gdy ten podkopywał autorytet parówek jak nikt nigdy dotąd. Przypadek? Nie sądzę.
