Oczywiście bywają różne powody rozstania dwojga ludzi złączonych więzami małżeństwa.
Ale ja chciałbym zwrócić uwagę na jeden z nich, chyba nawet najczęstszy.
Nasz współmałżonek wie o nas wszystko. Im bardziej jesteśmy niedoskonali i im lepiej potrafimy spełniać oczekiwania wobec „naszej paczki” (gdy czasami nawet jesteśmy podziwiani), a do tej „paczki” nie należy nasza rodzina, tym mocniej „przeszkadza nam” w szczęściu najbliższa osoba.
Zdarza się, że tylko ona ma opinię odmienną od pozostałych ludzi. Jej ocena jest bardzo krytyczna, a wszyscy inni nas akceptują, lubią, czasami nawet podziwiają. Taka sytuacja rodzi oczywiście poczucie ogromnego dyskomfortu.
Jak rozwiązujemy ten problem?
Czy dążymy do zmiany siebie, uznając, że jednak ocena współmałżonka jest prawdziwa, bo pełna? Nie zawsze. Zbyt często wybieramy najwygodniejszy dla nas sposób: eliminujemy z naszego życia osobę, która zaburza nasze dobre samopoczucie, wysokie mniemanie o sobie.
Wybór takiego rozwiązania będzie tym bardziej prawdopodobny, im większa różnica wystąpi między ocenami innych a oceną współmałżonka i im większą grupę stanowią ci „inni”; dlatego właśnie ludzie sławni, szczególnie w niektórych środowiskach (na przykład tak zwani celebryci) potrafią wychodzić za mąż/żenić się po kilka razy.
W podobny sposób można tłumaczyć dążenie do poznawania coraz to nowych ludzi, którzy do czasu gdy nas za dobrze nie poznają (z każdej strony, a nie tylko tej, którą eksponujemy), są najlepszą pożywką dla naszego dobrego samopoczucia.
