Szwedzkie kłamstwo - w skrócie.
Wbrew powszechnemu przekonaniu(zbudowanemu na manipulacji polityków, głównie lewicowych), kraje skandynawskie - patrząc pod kątem polityki gospodarczej - nie są kolejnymi socjalistycznymi republikami, ani nie są bardziej prorynkowe od krajów Europy Zachodniej czy USA.
Szwecja to kraj, który dzięki zaradności ludzi oraz szczęśliwemu unikaniu wojen, w latach 1870-1950 miał najwyższy na świecie wzrost dochodów w przeliczeniu na osobę. Państwo to stało się wtedy jednym z najbogatszych na świecie. Rzeczywiście, dzięki swej nieutralności podczas wojny, szwedzki przemysł został nienaruszony, co wraz z wolnorynkową gospodarką umożliwiło bogacić się na odbudowywaniu zrujnowanej wojną Europy. Zaraz po wojnie w latach 50. oraz 60. XX wieku szwedzki rząd rozpoczął budowę potężnego państwa opiekuńczego.
Trzeba zauważyć, że Szwedzi nie wzbogacili się na socjalizmie, tylko na wolnorynkowej gospodarce, której owoce, umożliwiły budowę państwa opiekuńczego. Aktualnie, Szwecja to kraj znajdujący się w pierwszej dwudziestce najbardziej zliberalizowanych gospodarek świata, pomimo wysokich świadczeń socjalnych.
Mieszkańcy Szwecji żyją na dosyć wysokim poziomie. Biorąc pod uwagę tylko ten czynnik, faktycznie można się posunąć za daleko i stwierdzić, że państwo opiekuńcze to droga do sukcesu. Należy jednak pójść głębiej i rozpatrzeć przyczyny sukcesu. Na dzień dzisiejszy Szwecja jest bardziej liberalnym krajem od Polski. Ludzi przedsiębiorczych "ratuje" niska liczba regulacji.
Politycy błędnie sugerują opinii publicznej, że ingerencja rządu w gospodarkę przynosi szczęście i dobrobyt.
