Wielopostaciowość jedności, to występowanie jednej jedności pod wieloma postaciami jednocześnie(w jednym czasie), naraz, lub, w różnym czasie, odrębnie.
Człowiek też jest jednością, i to jednością chyba najbardziej interesującą z naszego, człowieczego punktu widzenia. Dlatego poniżej przedstawiam pewniki dotyczące Człowieka jako jednej jedności i jednej, wielopostaciowej, postaci. (Pewniki są tym w filozofii, czym, np. aksjomaty w matematyce, czy też zasady fizyczne w fizyce).
1. Jedność elementarna Człowieczeństwa przychodzi na ten świat w jednej postaci.
2. Jedną, elementarną postacią Człowieczeństwa, jest, człowiek.
3. Jeden człowiek, jedność, to jedna, elementarna postać Człowieczeństwa.
4. Człowiek, jako jedność, jest boską cząsteczką, w całości stworzoną z wielu, różnych, boskich cząsteczek, też jedności.
5. Stworzenie człowieka z cząsteczek, czyli cząsteczkowa budowa człowieka, z jedności, to powód, że będąc jedną postacią, człowiek, posiada w sobie, wewnątrz, wiele postaci oraz wiele różnych postaci człowieka, widocznych jest, na zewnątrz.
6. Część swoich postaci człowiek celowo skrywa, a część eksponuje na zewnątrz.
7. Człowiek, eksponując swoje postaci na zewnątrz, niejako nimi „obrasta” (dlatego każdego człowieka, w zależności od tego którą jego postać oglądamy, postrzegamy, widzimy różnie, nieraz zmiana postrzegania zachodzi w ułamku sekundy; tak prędko potrafi zmieniać się postać człowieka ).
8. Postaci ukryte wewnątrz człowieka, wychodzą na zewnątrz, a te zewnętrzne, widoczne, często są przez człowieka ukrywane, maskowane, chowane do wewnątrz i nigdy nie ujawniane, lub ujawniane w innym czasie i miejscu.
9. Człowiek jest taki, jakie są jego wszystkie postaci.
10. Człowiek, to zbiór swoich postaci.
11. Człowieka poznajemy, oceniamy po Jego postaciach i cenimy, lub nie, za postaci w których występuje, które objawia, ukazuje, lub, nie).
12. Postaci które posiada człowiek, które człowieka wypełniają, ogólnie, dzielimy na dobre i złe.
13. Postaci objawiają się poprzez postawę oraz czynności których dokonuje człowiek w tych, danych postaciach, w których występuje, w których przedstawia siebie, w których się, siebie, ukazuje.
14. Postawa i czynności których dokonują poszczególne postaci danego, jednego człowieka, jedności, są powodem zmian w środowisku człowieka, oraz w nim samym.
15. Zmiany których dokonuje konkretna postać danego człowieka, są dobre albo złe, prawe albo lewe, pozytywne albo negatywne.
16. Dobre, prawe i pozytywne zmiany dokonują dobre, prawe, pozytywne postaci tego jednego człowieka, jednej jedności.
17. Złe, lewe, negatywne, zmiany dokonują złe, lewe, negatywne postaci każdego jednego, danego, wielopostaciowego, człowieka.
18. Dobre prawe pozytywne postaci danego człowieka dobrze świadczą o jednej, całej, sumarycznej postaci tego człowieka, tym samym o tym człowieku.
19. Złe lewe, negatywne postaci danego człowieka źle świadczą o tym człowieku, o jego jedności jako sumie wszystkich jego postaci.
20. Suma zmian które powodują poszczególne postaci człowieka, to suma wszystkich dokonań człowieka, jako jednej elementarnej jedności Człowieczeństwa.
21. Każdy Człowiek w swej sumarycznej jednej postaci dokonuje zarówno dobrych, jak i złych zmian w sobie i swoim otoczeniu.
22. Żaden człowiek, w swojej jednej sumarycznej postaci, nie jest nigdy całkowicie dobry, ani całkowicie, zły.
23. Święty to człowiek wybitnie dobry w swej jednej lub wielu postaciach, których bilans w porównaniu z postaciami złymi wychodzi zdecydowanie na korzyść tych dobrych.
24. Świętość, dobro oraz zło postaci człowieka, w człowieczeństwie, są względne.
25. Bezwzględne świętość, dobro oraz zło, człowieka, w każdej jednej osobnej jego postaci oraz w jednej sumarycznej jego postaci, to świętość, dobro lub zło względem Jedności Maksymalnej bezwzględnej, czyli Wszystkiego.
26. O tym, czy dany człowiek jest dobry, czy zły, decyduje bilans zmian których dokonał, wewnątrz siebie oraz w swoim, szeroko rozumianym środowisku, jako suma postaci, suma jedności, z których był stworzony.
27. Bilans dobra oraz zła, których dokonuje człowiek w swych wszystkich postaciach, ostatecznie odnosi się do Metaświata, czyli, Wszystkiego.
28. Suma zmian wszystkich jedności elementarnych Człowieczeństwa, czyli każdego człowieka w jednej postaci, z osobna, (dodanie wszystkich osób razem), to suma dokonań całego Człowieczeństwa (które też jest postacią wielopostaciową).
29. Człowieczeństwo to jedna sumaryczna jedność, jedna, wielopostaciowa postać, jeden świat, dwunastoświata.
30. Dwunastoświat, też jest jednością sumaryczną, jedną wielopostaciową postacią jednego Metaświata na który składają się wszystkie, bez wyjątku, postacie światów.
31. Metaświat, na który składają się wszystkie bez wyjątku postacie światów, to super postać, Wszystki, do którego należą wszystkie, bez wyjątku, postacie.
32. Wszystki, to jedna sumaryczna super postać, jeden, super organizm.
33. Wszystko, to są poszczególne postaci maksymalnej postaci, Wszystkiego.
34. Każdy człowiek rodzi się jako jedna boska, elementarna cząstka Człowieczeństwa, jednocześnie, jako złożona, wielopostaciowa cząska Wszystkiego.
35. Żadnej postaci człowieka nie można odmawiać, odmówić, znaczenia, ważności, wartości zarówno w Człowieczeństwie, jak i w Wszystkim.
36. Wielu postaciom człowieka można odmówić przydatności, rozumu, rozsądku, sumienia, mądrości.
37. Żaden człowiek, w swej żadnej postaci, ani żaden naród w swej wielopostaciowej jedności, nie zgłębił sensu i celu Człowieczeństwa, tym bardziej, nie zgłębił sensu, celu, interesu postaci maksymalnej, Wszystkiego.
38. Każdy człowiek, stworzony w jednej postaci, w postaci jedności, ma jednakową wartość, równą jedności. To samo dotyczy każdej jedności w postaci każdego jednego narodu.
39. Każdy człowiek w swej jednej postaci ma wartość, równą jedności: człowiek = 1. Tak samo każdy naród, w swej jednej, sumarycznej postaci ma wartość równą jedności: Naród = 1.
40. Ponieważ każdy człowiek, w swej jednej, sumarycznej postaci jest jednością, a jedności są równe co odo wartości, to z żadnego prawa naturalnego, z racji urodzenia, pochodzenia, nie wynika wyższość jednego człowieka, nad drugim( jednej człowieczej jedności nad drugą człowieczą jednością, wszak 1 = 1). To samo dotyczy narodu.
41. Wywyższanie swojej, obojętnie której postaci, jednej lub sumarycznej, przez człowieka, czy naród, to zwykła, niczym nie uzasadniona, zła, uzurpacja.
42. Człowiek od człowieka(naród od narodu) różni się rodzajem i ilością postaci, czyli rodzajem i ilością jedności, które go tworzą.
43. Rodzaj, ilość oraz jakość postaci danego człowieka decyduje o jego wartości i wielkości bezwzględnej (wobec Wszystkiego), oraz wartości i wielkości względnej, czyli wobec jednej, lub wielu postaci, drugiego człowieka, lub narodu.
44. Człowiek posiada wiele postaci i może je zmieniać
45. Człowiek zmienia swe postaci świadomie, lub podświadomie pod wpływem czynników wewnętrznych i zewnętrznych, w pewnym zakresie dowolnie, a w pewnym zakresie nie jest w stanie, nie ma możliwości zmiany swej postaci, mimo chęci.
46. Człowiek zmienia swe postaci, ze względów strategicznych, w dążeniu do osiągnięcia celów.
47. Kolejna zmiana postaci Człowieka, to jego droga życiowa.
48. Droga życiowa Człowieka to część ewolucji Człowieczeństwa, Świata, Wieloświata, Megaświata, Wszystkiego.
49. Minimalnym celem nadrzędnym Człowieka jest trwanie jego jedności i rozwój jego postaci.
50. Maksymalnym celem nadrzędnym Człowieka jest dążenie do maksymalnej potęgi maksymalnej jedności w postaci Wszystkiego.
51. W dążeniu do tych celów, sumaryczna postać człowieka, czyli człowiek jako jedność, używa, korzysta, w różnym stopniu i zakresie oraz czasie, z różną energią, swych wielu, różnych postaci.
52. Człowiek będący pod różnymi postaciami rywalizuje z innym człowiekiem, zwalcza innego człowieka, w jego różnych, wielu postaciach.
53. Człowiek do zwalczania drugiego człowieka używa wszystkich swoich postaci w miarę potrzeby i możliwości.
54. Człowiek zwalczając postaci drugiego człowieka, atakuje te jego postaci które uznaje za najgroźniejsze i najbardziej dla siebie, dla swoich postaci, niebezpieczne.
55. Człowiek w dążeniu do tych celów, kontroluje drugiego człowieka, rywalizuje z jego postaciami, zwalcza je, często na śmierć i życie, czyli eksterminuje postaci drugiego człowieka, a bywa że eksterminuje wszystkie postaci drugiego człowieka bezpowrotnie, lub, od razu, całą, sumaryczną postać jednego człowieka.
56. Likwidacja całej, jednej, sumarycznej postaci jednego człowieka, jedności elementarnej Człowieczeństwa, to morderstwo.
57. Morderstwa dokonywane są w Człowieczeństwie nie tylko na poziomie człowieczym ale też na poziomie narodowym, na poziomie nacjalnym, na poziomie rasowym, a nawet na poziomie ogólnoludzkim.
58. Morderstwa wobec tak wybitnych postaci Wszystkiego jakimi są Człowiek, Naród Ludzki, Nacja Ludzka, Rasa Ludzka, Ludzkość, w Człowieczeństwie, to bezwzględnie, największe przestępstwa jakich może dopuścić się człowiek wobec postaci maksymalnej, jedności najpotężniejszej, organizmu największego, Wszystkiego.
59. Przestępstwa człowieka, narodu, wobec maksymalnej postaci, największego organizmu, morderstwa Jego najwybitniejszych boskich jedności, w Jego najwybitniejszym świecie, którym jest Człowieczeństwo, to ewidentne działanie na szkodę Wszystkiego, przeciw Wszystkiemu.
60. Szlachetny Człowiek, aby nie dochodziło do morderstw, aby rywalizacja między postaciami człowieka była godna Człowieczeństwa, ustanowił reguły rywalizacji między człowieczymi postaciami.
61. Reguły ustanowione przez Szlachetnych Ludzi, dla uszanowania postaci każdego człowieka w czasie rywalizacji, w dążeniu do celów, w których każdy człowiek bierze udział, ze względu na swe człowieczeństwo, to prawo.
62. Łamanie prawa, to przestępstwo, w dążeniu do celów tych minimalnych i tych maksymalnych, przez poszczególne postaci człowieka.
63. Przestępstwo wobec prawa dokonywane przez poszczególne postaci dążące do celu minimalnego oraz maksymalnego, jest równoznaczne z złamaniem prawa wobec drugiego człowieka, innego narodu, całego Człowieczeństwa, oraz Wszystkiego.
64. Złamanie prawa, przez postać człowieka, to przekroczenie bariery, zakresu, obszaru w którym ono obowiązuje, przez tę postać i przejście tej postaci do obszaru pozaprawnego.
65. Obszar pozaprawny w którym znajduje się pojedyncza postać człowieka, lub postać sumaryczna człowieka(jego wszystkie postaci naraz), po złamaniu bariery prawa, to obszar lewy, gdzie panuje lewo, rządzi lewizna, działa lewactwo.
66. Lewactwo w postaci człowieka, to lewita.
67. Człowiek w postaci lewity jest zły, lewy, negatywny.
68. Zły, lewy, negatywny lewita to postać człowieka pozaprawnego, anty prawnego, antyludzkiego, fałszywego, chytrego, oszukańczego, przebiegłego, pazernego o wygórowanych, ponad prawnych ambicjach, złodzieja, despoty, uzurpatora, kata, mordercy, w sumie, przestępcy.
69. Złe, lewe lewactwo w postaci Człowieka nie przynosi człowiekowi posiadającemu taką postać uznania, aprobaty, nie daje szczęścia, nie rokuje dobrze na przyszłość, nawet jeżeli udaje się do celu lewymi sposobami dążyć lub lewy cel pośredni, osiągnąć, to przyszłość takiej postaci jest mroczna.
70. Lewita ukrywa swą postać: swe lewactwo, swą godność, swe pochodzenie i podszywa się pod prawe, ludzkie postacie człowieka.
71. Lewita ukryty pod postacią prawego człowieka, to najbardziej niebezpieczny wróg nie tylko ludzkości, ale całego Człowieczeństwa, także, Wszystkiego.
72. Poszczególne, różne postaci danego, jednego, człowieka, wewnątrz tego jednego człowieka, rywalizują, między sobą, o prymat, o występowanie jak najczęściej jako jego główna postać.
73. Jeśli w danym człowieku zwycięża postać dobra, prawa, pozytywna i człowiek najczęściej w tej postaci występuje, to ten człowiek, jako suma wszystkich swoich postaci, jest postacią dobrą, prawą, uczciwą, pozytywną.
74. Jeśli dany człowiek ciągle, lub, długo, lub też, intensywnie, występuje w dobrej, prawej, pozytywnej, uczciwej jednej postaci, to ta postać rzutuje na całą sumaryczną jedną jedność człowieka na jego sumaryczną postać i wtedy, cała sumaryczna postać człowieka zyskuje miano bohatera świeckiego lub świętego religijnego.
75. Jeśli w danym człowieku zwyciężą postać zła, lewa, negatywna i ten człowiek najczęściej w tej postaci występuje, to ten człowiek, jako suma wszystkich swoich postaci, jest postacią złą, lewą, negatywną.
76. Jeśli dany człowiek ciągle, długo lub intensywnie występuje w zlej, negatywnej, lewej postaci, to ta postać rzutuje na całą sumaryczną postać tego człowieka jako jednej jedności, i wtedy, cała sumaryczna, postać tego człowieka, jego jedna zjednoczona jedność zyskuje miano bohatera złego, negatywnego, lewego.
Tyle pewników, co najmniej, na pewno wynika, na początek, z wielopostaciowości każdej postaci, z wielopostaciowości każdej jedności, którą jest każdy jeden człowiek z osobna, i całe Człowieczeństwo, razem.
N. Rz. Notka 111
