Career risk, czyli przewaga inwestora indywidualnego nad instytucjonalnym

Zdecydowanie największym problemem specjalistów inwestycyjnych jest ryzyko zawodowe, ryzyko utraty pracy. Specjaliści inwestycyjni po pierwsze chronią swoją pracę. Drugie przekleństwo profesjonalnego inwestowania to nadmierna aktywność spowodowana potrzebą bycia postrzeganym jako zajętym (aby zarabiać na swoje utrzymanie). Inwestor indywidualny jest znacznie lepiej przygotowany, aby czekać cierpliwie na okazję inwestycyjną. Nie musi on zwracać uwagi na to, co robią inni, co jest prawie niemożliwe dla profesjonalistów.” (Jeremy Grantham)

Profesjonalni inwestorzy zwracają uwagę na to, co robią inni inwestorzy. Zdecydowana większość płynie z prądem, całkowicie lub częściowo. To właśnie tworzy momentum, pęd, który wynosi ceny znacznie powyżej lub znacznie poniżej wyceny godziwej. (Jak wykorzystać momentu pisałem w notce: http://obligacjeplus.pl/akcje/momentum-na-rynku-akcji/). Istnieje wiele innych nieefektywności cen rynkowych, ale ta jest zdecydowanie największa. To właśnie ona wyjaśnia różnicę między niezwykle zmiennym rynkiem akcji i niezwykle stabilnym wzrostem PKB. Równie stabilny powinien być wzrost wyceny spółek na giełdzie.

Ryzyko zawodowe i wynikający z tego owczy pęd jaki się tworzy prawdopodobnie zawsze będzie dominować inwestowanie instytucjonalne. Fundusze zawsze będą skupiać się na krótkim terminie, a fakt, że przyszła wartość korporacji rozciąga się daleko w przyszłość będą ignorowane.

Keynes powiedział w słynnym 12 rozdziale swojej ogólnej teorii, że „inwestor długoterminowy, który najbardziej promuje interes publiczny będzie w praktyce poddany miażdżącej krytyce, gdy fundusze inwestycyjne zarządzane będą przez komitety. On, długoterminowy inwestor, będzie postrzegany jako „ekscentryczny, niekonwencjonalny oczami konsensusu…, a jeśli na krótką metę jest nieskuteczny, co jest bardzo prawdopodobne, nie może liczyć na litość”. Można jednak przetrwać grając przeciwko irracjonalności rynkowej, jeśli spełnione są trzy warunki. Po pierwsze, trzeba pozwolić na spory «margines bezpieczeństwa» i czekać na prawdziwą okazję, zanim zrobi się duży zakład. Po drugie, trzeba utrzymywać rozsądną dywersyfikację. Po trzecie, nigdy nie należy korzystać z dźwigni finansowej.

„Spośród wszystkich zagadnień inwestycyjnych, ryzyko zawodowe jest najważniejsze.” Podsumowuje Jeremy Grantham.

Keynes ubrał to w słowa w następujący sposób: „Światowa mądrość uczy, że lepiej jest dla reputacji polec w sposób konwencjonalny niż niekonwencjonalnie odnieść sukces”. Keynes miał rację: „Rozsądny bankier, niestety, nie jest osobą, która przewiduje niebezpieczeństwo i unika go, ale ten, kto, kiedy jest zrujnowany, zniszczony w konwencjonalny i ortodoksyjny sposób, wraz ze swymi współbraćmi, tak że nikt nie może naprawdę winić go za to.” Więc, to co trzeba zrobić, to rozejrzeć się i zobaczyć co inny facet robi. A jeśli każdy patrzy na każdego, aby zobaczyć, co się dzieje, aby zminimalizować ryzyko zawodowe, wtedy tworzy się owczy pęd. Wszyscy będziemy pędzić w jednym kierunku, a potem wszyscy będą pędzić w innym kierunku. Będziemy generować znaczną dynamikę (momentum), która jest mierzalna w każdej klasie aktywów finansowych i była obecna zawsze. Czasami okresowość pędu (momentum) zmienia, ale zawsze istnieje.