Hiszpanie odetchnęli z ulgą na wieść o zakończeniu rządów lewicowych. Nawet najmniej rozwinięte południowe części kraju, które od powrotu demokracji były bastionem socjalistów głosowały na Partię Ludową. Reakcje, które najczęściej widzimy z mediów są entuzjastyczne, bo też socjalistom zostały tylko mniejsze miejscowości, podczas gdy większe miasta odwróciły się od nich całkowicie.
Zapatero rządził Hiszpanią przez siedem lat. Nie dla eksperymentów społecznych został wybrany, ani też nie został odrzucony z ich powodu. Niewielki jest odsetek mieszkańców Półwyspu Iberyjskiego zaprzątających sobie głową wartościami - taki jest skutek długiego upadku systemu edukacyjnego- choć należy zaznaczyć, że ci są coraz lepiej zorganizowani i potrafią skutecznie wywierać presję na ludowców, choćby w sprawie wypowiedzi o aborcji.
Lider partii, Mariano Rajoy, nie słynie z charyzmy, chociaż nie ulega wątpliwości, że od lat uważany jest za jednym z najlepszych mówców w hiszpańskim parlamencie. Jednak nie dla charyzmy zostanie premierem, ale dlatego, że ludzie uważają, iż jego ugrupowanie lepiej sobie poradzi z szalejącym kryzysem gospodarczym. To człowiek z hiszpańskiej Galicji, a ludzie tamtejsi słyną z tego, że na pytanie odpowiadają pytaniem. Dlatego tak trudno ustalić, co w zasadzie ma do powiedzenia w sprawach światopoglądowych. Ludowcy unikali jak ognia tematów drażliwych, które mogłyby wywołać negatywne emocje zwłaszcza u tych, którzy byli zmęczeni zapateryzmem, ale niechętnym okiem patrzyli na zmianę "na prawo".
Czy dadzą radę wyciągnąć kraj z upadku? Partido Popular już raz zdołał podźwignąć kraj z marazmu. Teraz zadanie jest o tyle trudniejsze, że brak pewnej lokomotywy jaka wtedy było budownictwo. Może odpowiedź leży w ich umiejętności uruchomienia kapitału zaufania, który sprawi, że młodzi będą znów marzyli o tym, by zostać przedsiębiorcami, a nie urzędnikami.
W skróconej formie w Gazecie Polskiej Codziennie
http://gpcodziennie.pl/2366-juz-raz-wyciagneli-kraj-z-marazmu.html
