zblizam sie km po kilometrze, by przypomniec sobie ciebie milimetr po milimetrze, zeby nawzajem w siebie sie wetrzec, chce tego wszystkiego co chowasz w swetrze, dam ci swoje wnetrze, daj mi swoje wnetrze i wypelnijmy w tym pokoju powietrze. wyjdzmy niech rozniesie sie na wietrze to czego ludzie chca odwiecznie i nie chrzakaja i kwicza lochy knury wieprze. ja to z bezpiecznej odleglosci pieprze. juz naprawde a nie we snie idzmy obok siebie blisko kilometr po kilometrze.
