- Baron Oskar Meyer to może mieć interes do mój pies! – rzucił Bucholtz i było wiadomo, że debaty żadnej nie będzie. Podobnie Lenin – ani w głowie było mu debatować z carem czy nawet Kiereńskim, a później z Sawinkowem. Tak samo Stalinowi nie chciało się debatować z Trockim. Nie inaczej Dwight Eisenhower; na wieść, że Goering (p)oddał się Siódmej Armii i chce debatować o przyszłości Niemiec Ike kazał go zamknąć w pierdlu i nie wypuszczać.
Zarówno Bucholtz (w Ziemi Obiecanej) jak Lenin i Eisenhower (w życiu realnym) nie mieli czasu na atrapę działania jaką jest bezproduktywna debata; mieli jasno wyznaczony cel i gusta publiki lokowały się na samym końcu ich dekalogu. Czyż Oskar Meyer nie znał się na bawełnie? A może car na Rosji się nie znał? A Gruby Hermann na problemach Niemiec? Znali się jak mało kto; ich problemem było jedynie, że wiedza ta została pominięta w globalnej ocenie zwycięzców – samo podjęcie rozmowy nobilitowałoby bankrutów marzących o wiodącej roli. A to już pachniało nieskutecznością rozdających karty.
Żaden poważny gracz na nieskuteczność zaś pozwolić sobie nie może. No chyba, że gra się na zapałki albo za cudze – wtedy proszę bardzo, można grać choćby do rana, a zapis rozgrywki przed śniadaniem użyć jako rozpałki w kominku. Problem wszakże polega na tym, że debata „za cudze” ani o krok nie przybliży debatujących do - zakładanego w teorii i wydrukowanego na czerpanym papierze z pieczątkami – celu. Ot, pobawili się kartami, gołodupcy.
Nie dość, że wygrać nie mogli (grali na zapałki), to przegrali swój czas i teraz kombinują jakby się tu odkuć, jakby tu koło historii zawrócić i rozgrywkę rozpocząć od nowa.
Dyskusja władzy ze społeczeństwem w Polsce powojennej osadzała się w tych samych ramach. Debata z robotnikami?! Boki zrywać ze śmiechu, komu do głowy w ogóle taki niedorzeczny pomysł przyszedł, niech no się towarzysz pokaże…, nie ma nikogo? Tak myślałem, hehe, aleście mnie przy…, co to dzisiaj mamy? wtorek?, …przy wtorku rozbawili.
Mało było debaty z Kiszczakiem i Urbanem przy okrągłym stole?! Jej bezpośrednim wynikiem jest stan dzisiejszego dziennikarstwa i „debaty publicznej”. Ale to chętnym do debaty nie szkodzi, bo dzięki temu można jeszcze bardziej podebatować.
W ramach Instytutu Wolności debatować z Robertem Kwiatkowskim o współczesnych polskich mediach publicznych. Kto to w ogóle wymyślił?!
***
Na koniec raz jeszcze Ziemia Obiecana: scena w teatrze, jakiś hochsztapler chce coś podebatować z Morycem Weltem, Borowiecki to zauważa, usadza Moryca siłą na miejscu. - Ale co ty, Karol, na interes wszędzie jest dobre miejsce - burzy się Moryc. - Trzeba wiedzieć z kim! - odpowiada Borowiecki.
