Z dedykacją dla Stanisława Hellera.
Dla mnie przykładem, który daje jako takie pojęcie o "odkryciach" S.Hellera z perspektywy geometrii, jest ten, który przytaczam poniżej.
Potrzebna jest metoda pozwalająca zaobserwować na przykład to, w jaki sposób przestrzenne odkształcenie wielowymiarowego meta-okręgu mogłoby być obserwowane na euklidesowej płaszczyźnie odniesienia. Taka nowa metoda istnieje, lecz wymaga przyjęcia zasady zmienności stanów wielowymiarowego meta-okręgu, co by znaczyło, iż istnieje jakiś jeden wielowymiarowy meta-okrąg, który może przestrzennie tak się odkształcać, że zmienia on swoje "stany" czyli swoją formę w sposób dowolny, tylko z jednym zastrzeżeniem: jak ogromna gumka aptekarska (o niekończonym obwodzie) może być poskręcana na niezliczoną ilość sposobów, ale nigdy nie przestaje być okręgiem czyli nigdy nie zostaje przerwana.
Nigdy na płaszczyżnie euklidesowej nie jesteśmy w stanie zaobserwować całej złożoności tej wielowymiarowej formy wielowymiarowego meta-okręgu. Możemy natomiast obserwować wyłącznie jego części i to tylko jako rzuty tej formy na płaszczyznę euklidesową. Możemy je próbować opisywać na przykład przy pomocy pojęcia krzywizny (dodatniej lub ujemnej) nazywając zmiany poszczególnych części całości zmianami - odkształceniami zachodzącymi w różnych kierunkach przestrzeni oraz w czasie.
Meta-okrąg może znajdować się w różnych stanach w wyższych wymiarach, poza euklidesową płaszczyzną odniesienia czyli w meta-przestrzeni wielowymiarowej. Na płaszczyźnie euklidesowej obserwowalibyśmy wtedy różne części jako różne: okręgi (o różnym promieniu i obwodzie), elipsy, krzywe gładkie, trójkąty, kwadraty, prostokąty i wielokąty (o różnej krzywiżnie), a nawet linie proste i punkty, wszystkie jako różne stany części jednego wielowymiarowego meta-okręgu.
Wówczas wszystkie "obrazy" tak, jak każdy okrąg o różnym promieniu i obwodzie obserwowany na płaszczyźnie euklidesowej, byłyby jedynie czymś w rodzaju rzutów lub cieni – danej części wielowymiarowego meta-okręgu znajdującego się w jednym z nieskończonej możliwości stanów.
