CZASOPRZESTRZEŃ WIELOWYMIAROWA
Ponieważ dopiero dziś udało mi się przeczytać notkę A.Jadczyka p.t. „O NATURACH CZASU” oraz umieszczone pod nią komentarze, postanowiłam napisać swój „zbiorczy komentarz” w formie notki.
A.Jadczyk w swojej "przedmowie
http://arkadiusz.jadczyk.salon24.pl/350669,o-naturach-czasu
pisze tak:
„Napisał do mnie niedawno, prywatnie, Pan Zbigniew Modrzejewski. Po wymianie korespondencji i mojej pozytywnej ocenie jego artykułu "O naturach czasu", Pan Modrzejewski poprosił mnie o poddanie problemu pod dyskusję na moim blogu. Chętnie się na to zgodziłem. Uważam, że artykuł Pana Zbigniewa jest oryginalny, dobrze napisany i pasuje świetnie do tematyki mojego blogu. Z wielu obserwacjami Autora się całkowicie zgadzam.”
Tak, ja również. I polecam również ten artykuł Zbigniewa Modrzejewskiego. A teraz przedstawię fragmenty umieszczonych pod nim komentarzy wraz z własnymi refleksjami (niektóre przejawią się w formie rysunków).
Zastanowiło mnie, w jaki sposób uchwycić zależność czasu i przestrzeni wielowymiarowych. Jesteśmy jako ludzie istotami istniejącymi - jak powszechnie się twierdzi - w przestrzeni trójwymiarowej. Być może istnieją inne istoty (byty) w innych przestrzeniach - o innej ilości wymiarów. ( Możliwe, że jest inny sposób badania innej wymiarowości, ale o tym tu teraz pisac nie będę). Umieściłam zatem te przestrzenie o różnej ilości wymiarów na jednej współrzędnej przestrzennej. Każdej takiej przestrzeni możnaby przypisać współrzędną czasową - czasu liniowego.
Rys.1
MHG:
„Tak prawdę mówiąc, nie jest to sprzeczne z interpretacją czasoprzestrzeni jako całościowego bytu. M.Heller nazywa to ,,interpretacją blokową czasoprzestrzeni'' . W tej interpretacji, można zauważyć , że nie istnieje ani czas ani przestrzeń. Bytem obiektywnym jest czasoprzestrzeń jako całość dana ,,na raz'' w całości cokolwiek to oznacza.”
Czym może być taka blokowa czasoprzestrzeń? Międzywymiarową przestrzenią?
Rys.2 CZASOPRZESTRZEŃ BLOKOWA (2D -3D, 3D-4D)
MUKI:
„Ale szybkość rośnięcia brody czy przelot ptaka tudzież szybkość poruszania się wiertła w granicie nie stanowi żadnego wzorca ani podłoża do określenia upływu czasu a tylko wyznaczenia długości trwania zdarzenia w lokalnych przedziałach czasu, które u mnie mają określoną nazwę " Interwał" definiujący ten przypadek.”
Rozumiem, co Muki ma na myśli w powyższej wypowiedzi, ale mnie zastanowiło co innego. Czy mogą istnieć interwały pomiędzy blokami czasoprzestrzennymi? Czy są to interwały czasowe? Wygląda raczej, że są to interwały przestrzenne. Próbą odpowiedzi na te pytania jest poniższy rysunek.
Rys. 3 INTERWAŁY MIĘDZYWYMIAROWE
W obecnej chwili te interwały pozostają dla mnie zagadką. Czym one są? Czym one mogą być? Blokami czasoprzestrzennymi?
ADAMOSX
„Wydaje mi się, na podstawie moich prób sprowadzania przestrzeni 4D do 3D i 3D do 2D, że w "naszych" trzech wymiarach w odpowiednich proporcjach znajdują się wszystkie pozostałe wymiary hiperprzestrzeni - stąd nieodparte wrażenie 'przestrzenności' czasu.” [wyróżn. w.Margo]
Według mnie to bardzo trafne skojarzenie. Ale pójdę dalej i zapytam: skąd ta przestrzenność czasu? Po pierwsze: "blokowe czasoprzestrzenie" wystepujące pomiędzy kolejnymi wymiarami przestrzeni mogą się połączyć w jeden "hiper-blok hiper-czasoprzestrzeni". Ale w takiej hiper-czasoprzestrzeni, czas terażniejszy dla każdej czasoprzestrzeni o innej ilości wymiarów będzie czasem zerowym.
Rys.4 WIELOWYMIAROWA CZASOPRZESTRZEŃ BLOKOWA
HENPEROL:
„W takim rozumieniu, otrzymanie wiadomości z przyszłości - jest niemożliwe [wyróż. w.Margo]. Dla adresata, wysłana jakakolwiek wiadomość (skądkolwiek) - zawsze przychodzi od nadawcy, a więc z przeszłości!!”
Jeśli głównym nośnikiem wszelakich informacji (magnetycznych, elektrycznych, dźwiękowych, świetlnych itp. byłby eter, którego podstawową „substancją” (wypełnieniem) są fotony… I jeśli informacje przekazują fotony o różnych częstotliwościach - w paczkach falowych o zróżnicowanej ilości i częstotliwości -odpowiadających różnym zakresom energii, i jeśli fotony istnieją „poza czasem”, wtedy istnieje spore prawdopodobieństwo, że otrzymanie wiadomości z przyszłości staje się możliwe.
NONSECURE:
„W czasie (ilości zmian stanów) złożonego systemu, systemy prostsze odczuwają inny upływ czasu. Relacja pomiędzy systemami złożonymi a prostymi jest oczywiście fraktalna, ponieważ systemy proste tworzą systemy złożone.”
Pięknie się objawiło :-)
A jednym z najprostszych systemów, który tworzy systemy złożone (atomy na przykład) może być eter. Fotony "nie odczuwają" upływu czasu. Wygląda na to, że z "punktu widzenia fotonu”, fotony nie istnieją w czasie i przestrzeni; istnieją w czasoprzestrzeni sprzężonej w nastepujący sposób: przestrzeń do nieskończoności, lecz w czasie zerowym.
TICHY:
” Czas - to zmiana. Nic innego. Wszelkie dyskutowanie czasu w oderwaniu od zmian jest stratą czasu, stratą zmian.”
Bingo. Postrzeganie jakichkolwiek zmian stanów obiektów i zdarzeń zachodzących w świecie fizycznym (jak i w świecie energii) wymusza użycie pojęcia czasu. To „jedna strona medalu.” Tego „potrzebuje” PERCEPCJA. Lecz czy czas potrzebny jest ŚWIADOMOŚCI?
O „drugiej stronie medalu” przypomniał
NEWDEM:
”Tak więc gdy "There shall be time no longer (Revelations) zastygnie możliwość zmiany - w pełnej doskonałości dusze będą kontemplować piękno Boże. Hmm.”
Zatrzymanie czasu? Tego „potrzebuje” SWIADOMOŚĆ.
Świadomość jest przestrzenią istniejącą w czasie zerowym (bezczasie), a percepcja jest świadomością przejawiającą się w czasie. Taką stawiam hipotezę do rozważenia...
ŚWIADOMOŚĆ A PERCEPCJA
ADAMOSX:
”Nasza percepcja odbiera przestrzeń w trzech wymiarach - dlatego uważam, że hiperprzestrzeń musi zniekształcać się dla nas w "namacalny" sposób, a dla bytów o innej świadomości[wyróżn. w.Margo] zniekształci się w innym stopniu - im świadomość wyższa tym zniekształcenie hiperprzestrzeni mniejsze - uważam, że to właśnie jest przyczyną grawitacji - ŚWIADOMOŚĆ;"
Używamy często słów: percepcja oraz świadomość wymiennie, a to - wydaje mi się - podstawowy błąd, który sama często kiedyś popełniałam. Drugie nie jest pierwszym, chociaż pierwsze jest przejawem (częścią) drugiego.
Zacytuję tutaj Tichego: „No, dyć mówię o myleniu nazw z desygnatami!”
Otóż wszelkie byty z przestrzeni różno-wymiarowych „mają” ŚWIADOMOŚĆ lub są przejawami ŚWIADOMOŚCI, która wypełnia całą przestrzeń. Na tym poziomie percepcji, świadomość jest postrzegana jako zróżnicowana, ponieważ to zróżnicowanie zależy własnie od zróżnicowanej PERCECJI, która jest różno-wymiarowa. Percepcja zmienia się w czasie (liniowym) w danej przestrzeni wymiarowej. Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że może nastapić międzywymiarowy przeskok percepcji, ale ten nie mógłby zachodzić w czasie...
Zatem PERCEPCJA JEST WTÓRNA WOBEC ŚWIADOMOŚCI, chociaż ŚWIADOMOŚĆ WZBOGACA SAMĄ SIEBIE POPRZEZ RÓŻNORODNOŚĆ PERCEPCYJNĄ występującą w różnych przestrzeniach, lecz zmienną w czasie. Świadomość wzbogaca samą siebie poprzez "samoświadomość" (kontemplację - sposób lub rodzaj najwyższego poznania) różnorodności swoich przejawów - percepcji. Percepcja jest zmienna w czasie.
Oto im większa różnorodność percepcji, tym większa – „wyższa” świadomość. Świadomość, możemy logicznie stwierdzić :-), jest największa/”najwyższa” w czasie zerowym i w przestrzeni nieskończonej.
Notatka na marginesie:
Świadomość – Sofia
Percepcja - Logos
MARIAM:
” Przejawy upływu czasu to nie to samo co upływ czasu. W naszym materialnym świecie albo coś jest materialne i policzalne albo znika, rozprzestrzeniając się jako zjawisko falowe w nieskończoność, a umysł znajduje się pomiędzy...”
Przedmiot jest przejawem świadomości istniejącym w czasoprzestrzeni.
Pomiot jest percepcją świadomości zmienną w czasie.
Świadomość jest przedmiotem i podmiotem - jednocześnie istniejących wyłącznie w przestrzeni poza czasem.
