Wysyp nowych portali określających się jako niezależne czy prawicowe, daje nadzieje na to, że wkrótce polski krajobraz medialny będzie wyglądał całkiem inaczej. Sprzyja temu szybki rozwój internetu.
Jeszcze kilka lat temu bez dużej ilości pieniędzy i znajomości nie można było założyć własnego medium. Obecnie dzięki internetowi te dwa czynniki odchodzą na bok i na pierwsze miejsce wychodzi kreatywność twórców. Postaram się to pokazać przez przykład trzech projektów - działającego od 1,5 roku, niedawno powstałego, a także dopiero co powstającego.
Czy komukolwiek z czytelników tego tekstu mówi coś parezja.pl? Pewnie wielu jeszcze nie, ale jednak dla coraz większej grupy osób jest to jedno z priorytetowych źródeł informacji. Portal powstał pod koniec kwietnia 2013 roku i początkowo docierał tylko do garstki osób. Został założony przez młodych ludzi, którzy skrzyknęli się w internecie, bo chcięli dać ludziom informacyjną alternatywę. Nie stały za nimi wielkie firmy, dlatego początki były bardzo trudne. Dodać trzeba do tego początkowo mizerne statystyki (od kilkudziesięciu do 100 tysięcy wejść miesięcznie). Trudno było więc oczekiwać zysków z wyświetleń reklam (co jest głównym źródłem dochodu dla większości portali internetowych).
Jednak krok po kroku statystyki szły w górę. Na pewno pomogły w tym kontrowersyjne teksty o islamizacji, czy polityce. Co by nie było - jeszcze we wrześniu portal zaliczył około 110 tys. odsłon, a w tym kończącym się miesiącu już jest ich prawie 3 razy więcej. Czy w 2015 roku będziemy żywiołowo dyskutować już nie tylko o tym, co pisze wpolityce.pl, salon24.pl, czy niezalezna.pl, ale także parezja.pl? Zobaczymy. W każdym razie tendencja jest wzrostowa.
Drugim z portali, o których chcę pisać, jest prawapolityka.pl. "Prawa Polityka" wystartowała miesiąc temu i póki co działa w wersji testowej. Zaczyna od poziomu startowego "Parezji", ale może nie to jest najważniejsze. Bardziej bym się przyjrzał strukturze przynależności partyjnej autorów. Dotychczas na tzw. niezależnych i prawicowych portalach przeważały osoby mniej lub bardziej jawnie sympatyzujące z PiS, KNP lub RN (ale bardziej z tą częścią ONR-MW niż UPR). Tutaj największe grupy stanowią działacze Prawicy Rzeczypospolitej Marka Jurka i Unii Polityki Realnej Bartosza Józwiaka. Pozostali to osoby w większości o dosyć niejasnych deklaracjach partyjnych. Dla przykładu przytoczę kilku autorów: Marian Piłka, Piotr Strzembosz (obaj są jednymi z bardziej znanych działaczy Prawicy Rz.), Bartosz Józwiak (prezes UPR), Mariusz Dzierżawski (kandydat na prezydenta Warszawy ze związanego z narodowcami komitetu Warszawa dla rodziny), Krystian Majewski (radny PiS z Konina), czy Piotr Mazurek (wiceprezes Stowarzyszenia Koliber).
Dlatego tak podkreśliłem szeroką obecność tych dwóch środowisk? Sukces portalu może mieć wpływ na ich lepszy wynik na listach (odpowiednio): PiS i RN. No, ale czy portal zdąży się na tyle rozwinąć do wyborów parlamentarnych. W każdym razie prawapolityka.pl stała się ciekawym źródłem informacji o poczynaniach środowisk pro-life, a także działaniach środowisk prawicowych w zakresie polityczno-społecznym. To, co wyróżnia ten portal od innych z rodzaju prawicowo-niezależnych to wysoka estetyka i prostota wizualna oraz zajmowanie się tematami pomijanymi często nawet przez drugi, czy trzeci obieg. Przykładem może być tekst Piotra Mazurka "Żenada na zakończenie roku czyli jak Warszawa „czci” Powstańców Wielkopolskich".
Pewną intrygującą niewiadomą pozostaje portal, którego start zapowiedziano na styczeń 2015. To kontrrewolucja.net. Jego katolicko-prawicowy profil, młodzi redaktorzy i prowokacyjna nazwa zapowiada to, że portal może narobić trochę hałasu. A czy poprowadzi mniejsze prawicowe media do kontrrewolucji przeciwko mainstreamowi i tym większym mediom prawicowym, którym nie można odmówić ani zalet, ani wad? O wszystkim przekonamy się w nowym Roku Pańskim 2015, na który życzę wszystkim Bożego Błogosławieństwa!
