Drodzy Państwo, no ile można? Dziś na pierwszej stronie wielu portali wypowiedź Isabel, jak to ona wielce urzeczona duszą Kazia jest – dusza nie człowiek. W nosie mam, co ją jeszcze w nim urzekło, a co nie. Swoją drogą, ja długo jeszcze media zamierzają zaglądać pod kołdrę Marcinkiewicza i puszczać to pierwszymi stronami gazet? I w sumie nie chodzi już o kwestie dobrego smaku, prawa do prywatności czy robienia z igły widły...ale są pewne granice ingerencji w ludzkie życie, a w tym przypadku ta ingerencja sięga głęboko dalej. Bowiem nie jest to jedynie Kazimierz i jego Isabel – jest przecież także była rodzina tego Pana, która nieustannie narażona pozostaje na „ataki” z różnych stron.
Jak mają się czuć dzieci Marcinkiewiczowe, które zapewne w szkole już są obmawiane i wyśmiewane, jak mają się czuć, gdy ktoś obok nabija się z ich ojca, któremu coś tam do głowy uderzyło? Jak ma się czuć porzucona i zraniona żona, którą wskazują palcami, niby w geście wielkiego współczucia i zrozumienia.
A dajcie im Wy wszyscy spokój wreszcie!
W końcu pochodzenie od małpy jest prywatną sprawą każdego z nas! I nikomu nic do tego!
