Angielskie społeczeństwo żyje obecnie tematem ciąży pewnej Pani, która to mogłaby już całkiem miłą babcią być. 66 letnia, sprytna kobiecinka, by ominąć angielskie zapiski prawne, zabiegowi in vitro poddała się na Ukrainie. (W Anglii taki zabieg można zastosować u kobiety w wieku maksymalnie 50 lat.)
No i stało się, teraz jest w ósmym miesiącu - przygotowuje się do porodu przez cesarkę i już szuka niani, która pomoże jej się zająć dzieckiem.
Zachciewajka starszej Pani. No bo jak inaczej? Tyle, że mogła sobie zwyczajnie sprawić kota do przytulania, a nie tak się zagalopować.
Może zapomniała, ile ma lat? A może dopadła ją starcza demencja i nie zdawała sobie sprawy, co czyni? Ciekawe, czy ten kto ją zapłodnił sobie zdawał, czy funty szterlingi przysłoniły mu cały obraz sytuacji?
Dla mnie to patologia, kompletnie bezmyślne działanie - wynik zachcianki starszej Pani, która w tym wieku powinna ograniczać je do waniliowego puddingu czy herbaty z mlekiem.
Anglicy znani są z długowieczności, ale niestety nie z długosprawności. Zanim to dziecko będzie w stanie samo się o siebie zatroszczyć, już będzie miało na małej główce niedołężną staruszkę zwaną matką, która nie pomyslała, jak swoją ciążą innym zaciąży.
In vitro bez granic?
