Zima w tym roku zaskoczyła mnie niczym drogowców i musiałam zebrać wczoraj ostatnie zielone pomidory. Na takie owoce są dwa sposoby: albo każdy zawinąć elegancko w papier i umieścić gdzieś dyskretnie, gdzie będą powoli dojrzewać, albo zrobić sałatkę na zimę. Zazwyczaj wybieram pierwszy sposób, ale w tym roku ogarnęła mnie nostalgia za czasami, gdy matka posyłała mnie albo siostrę do piwnicy po słoik sałatki do obiadu. Pyszne to było, bez dwóch zdań. Wyciągnęłam więc maminy zeszyt z przepisami, a rezultat właśnie wyciągnęłam z garnka. Zawekowany.
Podaję Państwu proporcję na 1 kg warzyw mieszanych (bo choć nazywaliśmy to sałatką z pomidorów, to zawsze składała się ona z równych rzeczy, które można miksować absolutnie dowolnie): pokrojone w dość grube plastry zielone pomidory, cienko poszatkowana kapusta, ogórki obrane ze skórki i też pokrojone w grube plastry, papryka dowolnego koloru (ładnie wygląda mieszana), bez pestek, pokrojona w cienkie paski, średniej wielkości cebula. Wszystko to zasypujemy w misce łyżką soli, dokładnie mieszamy i zostawiamy na kilka godzin. Po tym czasie odcedzamy płyn, który się pojawi na dnie, i przygotowujemy zalewę:
szklanka octu 10%,
szklanka cukru,
szklanka oleju.
Doprowadzamy do wrzenia i zalewamy tym warzywa. Mieszamy i nakładamy do dwóch słoików o pojemności 1 litra każdy. Wstawiamy do odpowiednio dużego garnka wyłożonego ściereczką, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy przez 10 minut - z zegarkiem w dłoni! Wyjmujemy z garnka, zostawiamy do ostygnięcia i przyklejamy etykietę.
Solenie jest ważne, ponieważ wyciągnięcie wody z warzyw, jak również krótki czas gotowania, zapewniają warzywom chrupkość.
