Bulimia i anoreksja, oraz także kompulsywne objadanie się to dramat naszych czasów. Istnieje szereg hipotez na temat genezy tej sytuacji, jednak co do kilku podstawowych czynników specjaliści wydają się zgadzać: ważne są tu zaburzenia więzi międzyludzkich oraz obraz ciała jaki prezentują nam środki masowego przekazu.
Zaburzenia jedzenia znajdują się na najwyższych pozycjach listy powodów konsultacji w gabinetach psychologów oraz psychoterapeutów. Dolegliwość ta obejmuje grupy coraz młodszych dziewcząt (oraz rosnącej grupy chłopców!), a odsetek cierpiących osób w dowolnym wieku wzrasta stale z roku na rok. Szacuje się, że już tylko mniejszość kobiet jest zadowolona z tego jak wygląda, a nieakceptacja siebie często prowadzi do podklinicznych (czyli niezbyt ciężkich) zaburzeń jedzenia.
Skąd bierze się ten problem? Przyczyn jest wiele. Najważniejsze to to, że żyjemy w świecie, który ciągle prezentuje nam nierealne i dla większości ludzi niemożliwe do zrealizowania normy piękna. Ponadto media (a szczególnie reklamy) nieprawdziwie sugerują, że wypełnienie prezentowanych standardów wyglądu jest kwestią decyzji i samozaparcia. Dlatego ludzie, którzy nie wyglądają jak modelki i modele zbyt często muszą zmagać się z poczuciem wstydu i zaburzoną samooceną, co – naturalnie – stanowi podstawę zaburzeń odżywiania.
Kiedy obraz siebie staje się nieznośny, kiedy utraciliśmy wiarę, że nasze życie ma wartość a nasz głos ma znaczenie – zwykle sięgamy po coraz większe ilości jedzenie, żeby zagłuszyć ból i chroniczną krytykę wewnętrzną (i zwykle też krytykę zewnętrzną). Albo – odwrotnie – postanawiamy się odchudzić, błędnie sądząc, że szczupły brzuch odmieni nasze życie. I kiedy to się nie udaje próbujemy dalej schudnąć, co niestety może prowadzić do śmiertelnie groźnej choroby - anoreksji (warto pamiętać, że jedna piąta anorektyczek swoją chorobę przypłaca życiem).
Drugim kluczowym elementem w rozumieniu źródeł zaburzeń odżywiania jest obecny kształt więzi między
członkami rodziny oraz więzi przyjacielskich. Bliskie, stabilne i pewne relacje z ludźmi tworzą najskuteczniejsze lekarstwo na problemy natury psychicznej czy emocjonalnej. W prewencji, a także leczeniu zaburzeń jedzenia odgrywają szczególnie ważną rolę.
Kobiety cierpiące na bulimię lub anoreksję (a coraz częściej też mężczyźni) zamykają się w prywatnym, samotnym świecie, i nie umieją nikogo w nim gościć. Jedzenie jest w nim zarówno jedynym przyjacielem i wrogiem. Nadzieje obracają się wokół diety, a nie autentycznych, zwykłych relacji z innymi. Stąd psychoterapia – której rdzeniem jest relacja z psychoterapeutą, stanowi tak skuteczny sposób na poradzenie sobie z tym bolesnym problemem. Należy jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że leczenie zwykle jest długotrwałe i wymaga wiele zaangażowania ze strony pacjenta/pacjentki. Efekt – w postaci odzyskania własnego życia – jest z pewnością wart podjęcia tej próby!
