Obserwując to całe zamieszanie po wyborach w partii rządzącej, można powiedzieć jedynie żal Gowina. Jarosław Gowin to polityk z którego poglądami można się nie zgadzać- w wielu sprawach jego poglądy rozmijają się z moimi- ale to polityk którego trudno nie szanować.
Polityków pokroju Gowina niestety w polskim parlamencie nam brak, a w partii rządzącej to już zwłaszcza. Gowin jednak odważył się na samobójczy krok-poszedł na wojnę otwartą z Tuskiem. No i pewnie skończy tak jak inni którzy do tego się porwali. Wystarczy wspomnieć choćby Rokitę. Nomen omen też konserwatystę, tez z Krakowa. Los Rokity bez wątpienia podzieli teraz Gowin. Bo mimo że era premiera niechybnie się kończy, to jednak mamy dopiero początek jej końca, i podtrzymywana przez różnorakie respiratory trochę jeszcze pokona. W tym czasie Gowin i obecna PO rozejdą się już nawet formalnie. Wraz z Gowinem skończy się też czas konserwatystów w PO.
Co z nimi dalej? PiS to na pewno nie ta droga. Solidarna Polska czy inne PjNy to tez bezsensowny by był krok po PO-wskich konserwatystów. Zostaje budowanie nowej partii. Tylko, że patrząc na „sukces” wspominanych inicjatyw po PiS-woskich z tą inicjatywą było by podobnie. Chyba że, nowa centroprawicowa partyjka Gowina zyskała by odpowiednią promocję w mediach- coś w stylu Palikota. Wtedy byłaby szansa by zaistnieć. Tylko że w takim układzie cała ta wojna Gowina z Tuskiem okazałaby się niczym innym jak hucpą medialną. Operacją obliczoną na zbudowanie teoretycznie odrębnej od PO partii, która tak jak Palikot na lewo- zbiera elektorat skrajnie lewicowy uderzając m in. w SLD, tak ta partia zbierałaby elektorat prawicowy uderzając w PiS.
To tylko moje blogowe dywagacje. Tak czy siak konserwatyzm i PO to już niechybnie przeszłość.
