„Koalicja trwa i trwa mać” Te słowa pewnego polityka PSL z przed kilku dni, gdy byliśmy świadkami szumu przed głosowaniem w sprawie obowiązku szkolnego 6-latków i nie było do końca wiadomo jak zachowa się PSL, doskonale obrazują sposób myślenia obecnej ekipy rządowej.
Trwanie wbrew wszystkiemu i wszystkim. Trwanie, zgodnie z hasłem innego polityka „Teraz K… my” z konkurencyjnej zresztą partii. Trwanie i czerpanie z tego trwania jak największych korzyści, tak dla siebie jak i dla grup osób wspierających to trwanie.
Trwanie i traktowanie Polski jak dojnej krowy. Trzeba z niej jak najwięcej tego mleka wydoić, wyeksploatować, tak by nadawała się tylko do rzeźni. Co będzie w przyszłości, tak naprawdę nikogo nie interesuje.
Ostatecznie z tego trwania teoretycznie wyłamują się pewne postacie. To minister transportu Nowak, z uwagi na zatajenie dotyczące zegarka i zarzuty prokuratury z tym związane podaje się do dymisji. To o rezygnacji napomina coś min. Kurdycka, czy sam minister skarbu Rostowski, a i wspomina się też o min. Bonim. Tak więc koniec trwania? Czy może przed zatopieniem załoga opuszcza statek? Wszak coś wisi w powietrzu, coś pęka. Dziennikarze niegdyś niechętni w szukaniu afer ludzi władzy dziś depczą PO po piętach, zwłaszcza na Śląsku.
Jak chcieli by przeciwnicy PO platforma się wali, zbliża się rychły jej koniec, tak jak i koniec Tuska. Tyle że ja już tych końców PO przeżyłem co najmniej kilkanaście. Kilkakrotnie miały być wcześniejsze wybory, koniec koalicji czy inne nieoczekiwane zwroty akcji. Tyle było już, na czele z aferą hazardową. I co i nic.
Tak będzie i tym razem. Ucieczka pewnych czołowych polityków rządu Tuska, to tylko akt marketingowy mający na celu stworzenie nowego początku, pozyskanie nowego mandatu zaufania opinii publicznej i wmówienie ludziom że teraz Tusk i przyjaciele biorą się naprawdę do pracy, będą reformy, zmiany, będzie się działo. Tymczasem ewentualna rekonstrukcja rządu to tylko działanie przedłużające to trwanie. Bo koalicja i rząd Tuska trwa i trwa mać.
