Coraz rzadziej zaglądam na Salon24. Przynajmniej staram się tak postępować, ponieważ wiem, że nic interesującego się tutaj nie dzieje. Po opublikowaniu raportu przez MAK portal zamienił się, nie po raz pierwszy zresztą, w Naczelny Organ Monitorowania Upokorzenia Narodu oraz Obalania Rządu. Niemal każdy post jest o tym samym, utrzymany jest w zbliżonym do siebie tonie i poetyce wyznaczonej (czy wręcz przejętej) przez minister Annę Fotygę.
Zwrócił moją uwagę pewien szczegół histerii (bo jak to inaczej nazwać?) wokół Raportu. Otóż okazuje się, że polska prawica nagle zaczęła poważać tzw. światową prasę i nie może się pogodzić ze sposobem przedstawiania naszego kraju w zagranicznych mediach. Dziwny to nieco zwrot, acz nie pierwszy i nie ostatni jak sądzę. Za czasów rządów koalicji Kaczyńskiego, Leppera i Giertycha niezbyt pochlebnie, mówiąc delikatnie, ocenianej przez zagraniczną prasę wrażliwość prawicy na światowe media była niezwykle przytępiona w stosunku do reakcji jaką spowodowało pojawienie się informacji o promilach obecnych we krwi gen. Andrzeja Błasika.
