Na samym początku, kiedy Latająca Forteca prezydenta Kaczyńskiego wylądowała w smoleńskim zagajniku, Ruscy zapewne nie bardzo wiedzieli, co z tym pasztetem zrobić. Mieli świadomość, że wypadek nie stawia ich w najlepszym świetle, no i że ich kontrolerzy jakoś szczególnie załodze nie pomogli. Na szczęście - szczęście dla Moskwy - Polacy zrobili wszystko, by Moskwie z nieprzyjemnej sytuacji było łatwo wybrnąć.
Jedni Polacy, jak się szybko okazało, doprowadzili do tragedii. Błędy załogi, sytuacja na pokładzie, fatalna pogoda, bałagan w papierach - to wszystko pozwoliło łatwo przerzucić całość odpowiedzialności na stronę polską. Wojskowi nawarzyli piwa, to niech go teraz żłopią.
Drudzy Polacy błyskawicznie rozpoczęli tradycyjną dla metalności przeciętnego patrioty kampanię zwalania własnych przewinień na konto innych. To standard: w 1939 roku stryczek na szyję Rzeczpospolitej założył minister Beck, lecz winny jest Zachód. W 1944 roku Komorowski podpalił i zniszczył Warszawę, lecz odpowiedzialność za zagładę Stolicy ponoszą perfidni sojusznicy Anglo-Amerykańscy, morderczy Niemcy i cyniczni Sowieci. Efektem takiej propagandy może być jedynie wersja zamachowa: to niemożliwe, żeby polskie asy przestworzy zepsuły samolot, na pewno ktoś za tym stoi.
Mając taką pomoc strony polskiej Ruskom pozostało jedynie korzystać z sytuacji.
Macierewicz i jego wesoła kompania ględzi o zamachu? Bardzo dobrze, towarzysze - niech sobie ględzi, nawet podrzucimy mu parę tematów, by miał o czym nawijać. Od czasu do czasu jakaś wrzutka, jakiś przeciek, jakiś nieznany dokumencik, niech ma paliwo do swego spiskowego krematorium. Głęboki podział polskiego społeczeństwa wedle stosunku do Smoleńska, niepokoje, wzajemne oskarżenia, obietnice zrobienia porządku z poprzednią ekipą - wspaniale, to wszystko jest na korzyść Rosji. Macierewicz w przyszłości zapewne otrzyma w podzięce Order Lenina.
Histeria zamachowa rozpoczeła się w Polsce w ciągu paru tygodni po 10/4. Była to (jest do dziś) woda na sowiecki młyn. Dlatego właśnie szybko w kraju nie zobaczymy wraku tupolewa i czarnych skrzynek, ponieważ artefakty te są używane przez Moskwę do drażnienia się z zamachomannami. Wybicie szybki we wraku, zabawy ze szczątkami, przeciąganie śledztwa i nie odpowiadanie na pytania strony polskiej - to wszystko bezwartościowe błyskotki, którymi Biali kantowali kiedyś Murzynów.
W ostatnim numerze tygodnika "Do Rzeczy" pan Piotr Gursztyn przytacza historyjkę z Azerbejdżanu. Otóż ponoć miejscowi politycy plus politycy z ościennych krajów uważają, że za Smoleńskiem stoją Ruscy; zamach miał zdescyplinować sąsiadujące z Federacją Rosyjską mocarstwa pokroju Azerbejdżanu, pokazać, do czego Kreml jest zdolny. Pan Gursztyn anegdoty niestety nie komentuje właściwie, choć sprawa jest oczywista - znowu Rosja dostała na złotej tacy gotowe rozwiązanie: Kreml, bez żadnego wysiłku ze swojej strony, może dawać do zrozumienia, że za Smoleńskiem stoi, faktycznie po to, aby kacykowie z sąsiedztwa nie czuli się zbyt pewnie. Grzechem byłoby nie wykorzystać okazji, która sama pcha się Putinowi w ręce.
Wniosek jest więc taki: narracja zamachowa leży w interesie Rosji, więc wszyscy, którzy tę narrację popierają, działają na korzyść Rosji.
