Stało się. Koniec roku przyniósł mi upragniony prezent. Ukazała się właśnie biografia Stanisława Dubois mojego autorstwa, która serdecznie polecam czytelniczkom i czytelnikom Salon24.
To postać powszechnie znany, choć kompletnie zapomniana, jak cała zresztą historia niepodległościowej PPS, która nie znalazła godziwej kontynuacji po 1989 roku, choć były takie próby. Stanisław Dubois jeszcze przed 1918 rokiem należał do tajnego harcerstwa, w 1919 wyjechał na Śląska, aby uczestniczyć w powstaniu. Rok później, jako ochotnik, bierze udział w wojnie z bolszewikami. W 1921 roku, jako żołnierz grupy Wawelberga, bierze udział w III powstaniu śląskim. Cztery lata później staje się już sekretarzem redakcji "Robotnika", organu prasowego PPS. W 1928 roku zostaje posłem na Sejm, jest najmłodszym, obok Adama Ciołkosza, posłem w historii. Od 1926 roku aż do wybuchu wojny staje na czele Rady Głównej Czerwonego Harcerstwa.
W 1930 roku zostaje porwany i uwięziony, wraz z innymi posłami, w twierdzy wojskowej w Brześciu nad Bugiem, jako przeciwnik Sanacji. Po procesie brzeskim odsiadywał wyrok w więzieniu mokotowskim. W grudniu 1938 roku zostaje warszawskim radnym. Po wybuchu wojny aktywny w ruchu oporu i konspiracji. Więzień Pawiaka i Auschwitz. Zadenuncjowany przez agenta Gestapo, przed wojną działacza narodowego, zostaje ostatecznie rozstrzelany w obozie oświęcimskim w sierpniu 1942 roku.
W książce zamieściłem nieznane dotąd fakty z życia i działalności Stanisława Dubois. Liczę, że z okazji 100-lecia polskiej niepodległości, przypomni ona choć trochę historię PPS, której walka o niepodległość zapisała się złotymi zgłoskami. Serdecznie polecam tę publikację, życząc jednocześnie, aby Nowy Rok przyniósł spełnienie marzeń, zdrowie i wszelką pomyślność każdemu z osobna.
