Diagnoza nie jest korzystna, choroba zżera siły i pozytywne nastawienie. Walczyłaś do czasu, gdy obowiązki stały się wyzwaniem. Teraz poddajesz się, codzienne czynności stanowią trudność, która wydaje się nie do pokonania. Zniechęcenie odbiera wolę do walki. Marzysz, by poddać się, położyć spać i już więcej nie obudzić. Problemy zostaną na tym świecie, który opuścisz. Niewiadoma przyszłego życia jest mniej przerażająca niż obecne problemy.
Można inaczej. Nawet jeśli choroba skazała cię na wyrok śmierci, to masz do dyspozycji te ostatnie dni, które mogą przynieść zmianę. Nic nie jest radykalnie określone. Warunki się zmieniają, nasze siły prozdrowotne uruchamiają nowe procesy, szanse rosną. Nie ma znaczenia, że śmierć przyjdzie, każdego to spotka. Ma znaczenie to, czy żyjesz pełnią, mimo że na pół gwizdka.
Jeśli masz mało siły podziel zadanie na dostępne etapy. Nie patrz w przyszłość, żyj chwilą obecną,w której masz tylko jedno wyzwanie do pokonania. Przyszłość się sama o siebie zatroszczy. Znajdź w swojej codzienności małe okruchy dobra, dla których warto żyć. Otocz się ludźmi, dla których warto żyć. Często, gdy już nie chcemy żyć dla siebie, znajdujemy siły, by żyć dla tych, których kochamy, gdyż wtedy uwalniamy się spod władzy słabego JA.
Masz wybór: możesz potraktować chorobę jak wyrok i spakować torbę z rzeczami do trumny, lub potraktować chorobę jak trudność, dla której natura przygotowała procesy ozdrowieńcze. Uwierz w siły natury wspomagane przez współczesną medycynę. Wiara czyni cuda, choroba potrafi się wycofać lub przejść w stan remisji. Dlaczego masz wierzyć w to najgorsze rozwiązanie, kiedy to nadzieja na wygraną budzi w tobie wolę walki, która może przynieść zmianę. Nawet, gdy w końcu umrzesz, walcząc nie będziesz przegraną. Gdy przyjdzie śmierć, to ciebie już nie będzie, więc nigdy tak naprawdę nie przegrasz.
Poddać się to oddać pole walkowerem. Dopóki piłka w grze wszystko jest możliwe.
