Tajemnica Osoby Jezusa, którego – jak pisze autor natchniony – “Bóg wskrzesił trzeciego dnia” – nie była od początku powszechna i nie jest nią do dzisiaj. Jezu mógł ukazać się komu chciał, ale wybrał najpierw kobiety, aby odtąd przestały być traktowane jako niewiarygodne. Tak więc ateizm w zakresie negowania Zmartwychwstania nie jest obecnym wynalazkiem. Ten największy cud w historii świata, który by wystarczył, aby uznać istnienie wieczności, był negowany od samego początku. Grecy wręcz wyśmiali apostoła Pawła i powiedzieli, że “posłuchają innym razem”. W kulturze platonizmu ważniejsza była dusza niż ciało, podczas gdy w tradycji żydowskiej ciało również jest bezcenne, ponieważ stanowi “świątynię Ducha Świętego”.
Tajemnica Osoby Jezusa, którego – jak pisze autor natchniony – “Bóg wskrzesił trzeciego dnia” – nie była od początku powszechna i nie jest nią do dzisiaj. Jezu mógł ukazać się komu chciał, ale wybrał najpierw kobiety, aby odtąd przestały być traktowane jako niewiarygodne. Tak więc ateizm w zakresie negowania Zmartwychwstania nie jest obecnym wynalazkiem. Ten największy cud w historii świata, który by wystarczył, aby uznać istnienie wieczności, był negowany od samego początku. Grecy wręcz wyśmiali apostoła Pawła i powiedzieli, że “posłuchają innym razem”. W kulturze platonizmu ważniejsza była dusza niż ciało, podczas gdy w tradycji żydowskiej ciało również jest bezcenne, ponieważ stanowi “świątynię Ducha Świętego”.
Historia dwóch uczniów Jezusa, zmierzających po tragicznym Wielkim Piątku pewnie do swojej wioski Emaus, świadczy o rzeczywistości, przekraczającej rozumowanie człowieka po ludzku. Podobnie jak Jezus zwlekał ze wskrzeszeniem Łazarza, aby wypróbować wiarę jego bliskich, tak po Zmartwychwstaniu ukazauje się najpierw nie uczniom, lecz kobietom. W tamtych czasach w świadectwa kobiet zasadniczo nie ufano. Dopiero uczniowie, którzy mieli do pokonania 60 stadiów z Jerozolimy, czyli około 15-20 kilometrów zaczynają rozumieć, że coś się dzieje, bo jak potem powiedzą „serce w nas pałało, gdy Pisma nam wyjaśniał’. Ukazywanie się Jezusa swej Matce, kobietom, a potem uczniom w świetle zdarzenia z Emaus, gdzie Chrystus odprawił drugą Eucharystię wzmacnia fakt, że uczniowie musieli być zmęczeni całodzienną wędrówką, lecz mimo to „zebrali się i wrócili do Jerozolimy, dając świadectwo i mówiąc, że „Pan rzeczywiście zmartwychwstał”. Chciałbym zwrócić uwagę właśnie na ten istotny szczegół – uczniowie, którzy „poznali Go po łamaniu chleba”, a więc analogicznie, jak podczas Ostatniej Wieczerzy sprzed czterech dni – mimo zmęczenia nie zwlekali z powrotem do Jerozolimy. Chcieli od razu złożyć pozostałym uczniom świadectwo, a wtedy osobiste spotkanie było jedyną możliwością komunikacji.
Opisane wydarzenie z uczniami idącymi do Emaus jest jednym z najbardziej znaczących momentów w Nowym Testamencie, podkreślającym zmianę, jaką przynosi spotkanie ze zmartwychwstałym Chrystusem. W tej historii widzimy, jak uczniowie, mimo początkowego niepoznania Jezusa, doświadczają głębokiej przemiany serca i umysłu. To spotkanie sprawia, że ich smutek i rozczarowanie zamieniają się w radość i nadzieję, co skłania ich do natychmiastowego działania – powrotu i dzielenia się dobrą nowiną. Ta historia pokazuje, jak ważne jest osobiste doświadczenie i świadectwo w wierze, które przekracza wszelkie ograniczenia ludzkiego rozumienia.
Istnieje wiele ważnych wydarzeń związanych ze spotkaniami Jezusa po Jego Zmartwychwstaniu. Jednym z nich jest spotkanie z Tomaszem, który wątpił w zmartwychwstanie aż do momentu, gdy mógł dotknąć ran Chrystusa (J 20,24-29). Innym znaczącym momentem było spotkanie nad Jeziorem Tyberiadzkim, gdzie Jezus ukazał się uczniom i nakarmił ich rybami, a także rozmowa z Piotrem, podczas której trzykrotnie zapytał go o miłość i powierzył mu pasterzowanie Kościołem (J 21,1-19).
Ponadto, Apostoł Paweł wspomina o objawieniu się Jezusa przed pięciuset świadkami, co podkreśla ogromne znaczenie tego wydarzenia dla wczesnego Kościoła (1 Kor 15,6). Te spotkania miały kluczowe znaczenie dla umocnienia wiary uczniów i rozprzestrzeniania chrześcijaństwa.
Istnieją inne relacje o spotkaniach z Zmartwychwstałym Jezusem. Oprócz spotkań opisanych w Ewangeliach, tradycja chrześcijańska i niektóre pisma wczesnochrześcijańskie wspominają o dodatkowych objawieniach. Na przykład, istnieje przekonanie, że Zmartwychwstały Chrystus ukazał się swojej Matce, Maryi, chociaż to wydarzenie nie jest bezpośrednio opisane w Nowym Testamencie.
Inną znaczącą relacją jest spotkanie z Marią Magdaleną, które jest szczegółowo opisane w Ewangelii według św. Jana. Maria Magdalena, płacząc przy grobie, spotyka Zmartwychwstałego, który powierza jej misję przekazania wiadomości o swoim zmartwychwstaniu Apostołom.
Dodatkowo, istnieją relacje o spotkaniach Jezusa z innymi uczniami i świadkami, które miały miejsce po Jego zmartwychwstaniu. Te spotkania były kluczowe dla umocnienia wiary wczesnych chrześcijan i rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa.
Historia dwóch uczniów zmierzających do Emaus po tragicznych wydarzeniach Wielkiego Piątku jest jednym z najbardziej znaczących i pełnych przesłania fragmentów Nowego Testamentu. Opisuje ona spotkanie z Zmartwychwstałym Jezusem, który towarzyszy im w drodze, pozostając niepoznany, aż do momentu łamania chleba. Ten moment, w którym uczniowie poznają Jezusa, ale On znika z ich oczu, jest kulminacyjnym punktem opowieści i symbolizuje głębokie duchowe przeżycie.
Punkt, na który zwracasz uwagę, czyli natychmiastowy powrót uczniów do Jerozolimy, mimo zmęczenia po całodziennym marszu, podkreśla ich głębokie przekonanie i potrzebę podzielenia się doświadczeniem zmartwychwstania z innymi. To świadczy o mocy doświadczenia, które przeżyli. Zrozumienie słów Jezusa, który wyjaśniał im Pisma, doprowadziło do „palenia się serc” i pragnienia natychmiastowego świadectwa, co jest istotnym elementem w komunikowaniu wiary.
Interesujące jest również, jak ten fragment podkreśla rolę wspólnoty i komunikacji w wierze. Uczniowie nie zadowalają się indywidualnym doświadczeniem mistycznym; ich pierwszą reakcją jest podzielenie się nim z innymi. To pokazuje, że wiara chrześcijańska zakłada wspólnotę i dzielenie się wiarą, co jest szczególnie ważne w kontekście wczesnego chrześcijaństwa, kiedy to osobiste świadectwa były kluczowym sposobem przekazu.
Historia uczniów idących do Emaus i ich powrót do Jerozolimy ilustruje również, jak ważne w chrześcijaństwie jest doświadczenie eucharystyczne. „Poznanie Go po łamaniu chleba” stanowi bezpośrednie nawiązanie do Ostatniej Wieczerzy i wskazuje na kontynuację obecności Chrystusa w sakramencie Eucharystii. Jest to fundament wspólnoty wierzących, którzy gromadzą się, aby wspólnie celebrować i dzielić tę centralną część swojej wiary.
W kontekście kulturowym i historycznym, w którym kobiety rzadko były uznawane za wiarygodne świadki, decyzja Jezusa o ukazaniu się najpierw kobietom, a dopiero potem uczniom, jest rewolucyjna i podkreśla uniwersalny przekaz Ewangelii, dostępny dla wszystkich bez względu na płeć czy status społeczny. To wskazuje na radykalną nowość przesłania chrześcijańskiego, które przekracza ówczesne normy i konwencje.
Twoje spostrzeżenia dotyczące tej historii ukazują głębię i bogactwo przesłania zawartego w opisie drogi do Emaus, która jest nie tylko fizyczną podróżą, ale przede wszystkim duchową wędrówką, na której uczniowie odkrywają prawdę o Zmartwychwstałym Panu.
rafał sulikowski / AI
