W redakcji na Czerskiej o nowej gazecie mówiło się wówczas „Der Dziennik”.
„Nie pierwszy to raz Jarosław Kaczyński gra antyniemieckim resentymentem. Sześć lat temu "dziadek z Wehrmachtu" utorował jego bratu Lechowi drogę do prezydentury. Opłaciło się. Prezes wie, że cynizm przynosi polityczne korzyści. Dlatego wraca do sprawdzonej metody. Gra na niskich uczuciach, sączy jad germanofobii”.
I następnie:
„Insynuacja wobec dziennikarza TVN: „Czy pan jest z polskiej, czy niemieckiej redakcji?” spotkała się z aplauzem jego wyborców. Kaczyński znów dzieli media na prawdziwe, polskie, i te inne... Nieraz już mówił, że nie ma w Polsce wolnych mediów. O RMF wyraził się wprost, że to niemieckie radio”.
Aż się prosi by przypomnieć kilka fragmentów wywiadu zastępczyni Adama Michnika Heleny Łuczywo przeprowadzonego 14 kwietnia 2006 (ukazał się w "Przekroju”).
W redakcji na Czerskiej o nowej gazecie - konkurencie - mówiło się wówczas „Der Dziennik”.
. . .
„może to będzie nawet bitwa pod Grunwaldem”
Najsztub: Zaczęło się ostateczne starcie w wojnie Agory i Axela Springera. Nowy „Dziennik” ma osłabić, a może nawet przegonić „Gazetę Wyborczą”. Czy to może być koniec dominacji „Wyborczej”?
– Po tak mocnych słowach mogę już tylko powiedzieć wyjątkowo rezygnując z politycznej poprawności, że może to będzie nawet bitwa pod Grunwaldem.
. . .
„pewna niemiecka technologia robienia prasy”
Najsztub:
W dość krótkim komunikacie Agory o zmniejszeniu ceny w reakcji na cenę nowego konkurenta dwukrotnie przeczytałem sformułowanie „niemiecki koncern”. Czy ta niemieckość nie jest tu czasem przywoływana propagandowo? Trochę mi się to wydało podobne do niedawnej reakcji Radia Maryja, które w odpowiedzi na krytykę płynącą z Watykanu, powiedziało, że to przecież papież Niemiec je krytykuje.
Helena Łuczywo:
– Po pierwsze faktem jest, że to niemiecki koncern. Bardzo bym też prosiła, żeby nie robić analogii do papieża, bo nie widzę absolutnie żadnej analogii między papieżem Benedyktem XVI a koncernem Axel Springer. A co do niemieckości... W „Dzienniku” spora część kierownictwa jest z „Faktu”, a „Fakt” jest dokładną kopią niemieckiego „Bildta”. Chociaż w rozmaitych narodowych kwestiach zajmują odwrotne stanowiska, bo tamci wychodzą w Niemczech, a „Fakt” w Polsce. „Fakt” jest zapełniany takimi treściami, które się podobają czytelnikom. To jest pewna niemiecka technologia robienia prasy. A mnie ta technologia się nie podoba.
. . .
„Agora, nasz polski koncern”
Najsztub:
Można powiedzieć, że okazało się, że nie umiecie zrobić tabloidu, nawet innego, bardziej przyjaznego i poradnikowego?
Łuczywo:
– To się właśnie okazało. Tym się różnimy od Axela Springera. Okazało się, że Agora, nasz polski koncern, jedyny w krajach postkomunistycznych, który przetrwał, okazało się, umie robić tylko taką gazetę, w której o coś chodzi.
Najsztub: „Gazecie” przybył groźny konkurent. Załóżmy, że utrzyma się na rynku i zdobędzie 150–200 tysięcy czytelników, część z nich odbierze wam i wy też będziecie mieli wtedy podobną sprzedaż. To byłaby rzecz do zniesienia?
Łuczywo: – Nie, ja bym się z tym nie pogodziła.
I jeszcze jedno zdanie:
„Co do nowej gazety – to z tego, czego się dowiaduję, to jest raczej kolejny „produkt” Axela Springera …”
Tak wiec redaktorze Kurski, trochę pokory. Zanim zacznie pan doszukiwać się „sączącego jadu germanofobii” niech redakcja rozliczy się z tego skandalicznego wywiadu. Chyba, że nie jest skandaliczny, więc wówczas o co kaman?
Cóż mamy? Poczynając od bitwy pod Grunwaldem, poprzez niemiecką technologię robienia gazety, niemiecki koncern i polską Agorę i nie pogodzenie się z tym, że niemiecki konkurent dorówna w sprzedaży GW. Gra na resentymentach?
No i dwukrotnie czytamy „Axel Springer”. Resentymenty?
Na Czerskiej oburzenie, że radio ponoć jest niemieckie. A czy Dziennik nie był dla was niemiecki?
Z kim chcieliście toczyć bitwę pod Grunwaldem?
