Obecnie trwa strajk lekarzy na rzecz wyższych zarobków. Ten strajk jest jak najbardziej uzasadniony z kilku powodów: lekarze zarabiają zdecydowanie za mało w odniesieniu do ich wykształcenia oraz odpowiedzialności zawodowej, jaką ponoszą, szczególnie w ostatnim czasie. Po drugie, wejście do UE w 2004r, doprowadziło do otwartości rynku i lekarze teraz mają w czym wybierać, jeśli chodzi o miejsce pracy. Doświadczenia pokazują, że wielu wyjeżdża do Szkocji i krajów skandynawskich, gdzie mają wyższe zarobki i prestiż.
Tymczasem, sytuacja w służbie zdrowia w Polsce jest coraz gorsza. Większość obywateli już obecnie korzysta z prywatnej służby medycznej. A zatem dzisiaj przeciętny Polak płaci podwójnie: składki ustawowe na służbę zdrowia i jednocześnie, dodatkowo płaci za prywatne leczenie, czy to przez pracodawców czy też we własnym zakresie. To jest proceder powszechny, który jednocześnie oznacza, że obecny system opieki zdrowotnej nie zdaje egzaminu. W związku z tym powstają następujące pytania: po pierwsze, dlaczego udawać, że wszystko jest dobrze, kiedy wcale nie jest? Dlaczego nie można sprywatyzować pewnych szpitali, które NFZ uważa, że nie dadzą sobie rady? Dlaczego zmusza się obywateli do płacenia za coś, czego nie dostają?
Nie ulega wątpliwości, że problemy w służbie zdrowia pozostaną z nami już na stałe. Jest to skutkiem w pewnej mierze coraz bardziej zaawansowanego postępu technicznego w medycynie, co doprowadziło do tego, że można leczyć prawie każdą chorobę i w związku z tym, ludzie żyją dłużej i zwiększają potrzeby na usługi medyczne. Jednocześnie spada liczba osób w wieku produkcyjnym i wpływa relatywnie coraz mniej przychodów do NFZ. W związku z tym, należy zastanowić się nad sposobem dalszego finansowania opieki zdrowotnej.
Uważam, że najprostszym sposobem jest wprowadzenie dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego, polegającego na tym, że oprócz płacenia składki zdrowotnej do NFZ, będzie dostępna możliwość wykupienia sobie polisy ubezpieczeniowej na zdrowie w wybranym przez siebie towarzystwie ubezpieczeniowym. Taka polisa obejmowałaby wszystkie usługi medyczne rozpoczynając od wizyty u lekarza pierwszego kontaktu, kończąc na bardzo skomplikowanych operacjach czy pobycie w szpitalu. Z kolei, towarzystwa ubezpieczeniowe podpisywałyby umowy z wybranymi ośrodkami zdrowotnymi (państwowymi lub prywatnymi), które spełniałyby określone standardy. W ten sposób sfinansowane zostałyby: zakupy zaawansowanej aparatury medycznej oraz płace personelu medycznego pracującego w takim ośrodku. Takie rozwiązania umożliwiłoby podwyższenie zarobków. Problem w tym, że trudno będzie taką ustawę przeprowadzić w sejmie ze względów demagogicznych związanych z równym dostępem do usług medycznych dla wszystkich obywateli. Trzeba jednak mieć na uwadze, że zaprezentowałem tu ogólną koncepcję, która na pewno wymaga dookreślenia wielu szczegółów takich jak na przykład: czy wszyscy obywatele będą zobowiązani płacić składkę zdrowotną do NFZ? Jeśli nie, to jakie usługi medyczne będą podlegać ubezpieczeniom? Czy obywatel ubezpieczając się ucieka tylko od kolejek oraz ciasnoty w salach szpitalnych? A może wszystkie szpitale mogą leczyć ludzie z ubezpieczeniami? Tak czy inaczej, polski system opieki zdrowotnej wymaga potężnego zastrzyku kapitału.
