Dzisiejsze wystąpienie byłego ministra sprawiedliwości Zbigniewa Ziobro w Parlamencie Europejskim oceniam bardzo pozytywnie. Pan europoseł w sobie najlepiej znanym stylu pokazał, dlaczego Polacy w dzień wyborów nie oddadzą władzy PiS.
Nie będę przywołać całego brylantu krasomówczego ministra , ograniczę się do kilku zdań, które stanowią o jego lśnieniu.
Ad rem: „To za pana rządów w Polsce masowo z mediów publicznych zwalniano dziennikarzy. Czy tylko dlatego, że byli krytyczni wobec rządu?" Śpieszę z odpowiedzią: nie tylko. Przede wszystkim dlatego, że za rządów PiS, Samoobrony i LPR też zwalniano dziennikarzy, zmieniano zarządy TVP. Kiedy PO wygrała wybory zapewne uznano, iż już czas na kolejną ewolucję. Pan Zbigniew powinien znać ten mechanizm doskonale.
I kolejna:„Chciałbym, aby pański rząd wolności słowa, wolności mediów, praw opozycji przestrzegał w praktyce”. Ja rozumiem, iż sprawy wtargnięcia ABW do mieszkania internauty i ukarania kibiców faktycznie powinny być przedmiotem krytyki, ale trzeba zachować proporcje i mieć takt. Cóż, nie wszyscy zostali obdarowani tymi cechami. I w tym przypadku pan Zbigniew wykazał się wybiórczą pamięcią.
Pan minister przypomniał się polskiemu społeczeństwu, które ma prawo ministra zapominać, ponieważ od kiedy Jarosław Kaczyński posłał pana Zbyszka po nauki językowe do Brukseli, rzadziej możemy go słuchać i oglądać. Śmiem twierdzić, iż pan minister swym wystąpieniem w sposób świadomy albo nie – nie przesądzam – wspiera PO. Premier Tusk pewnie nie będzie miał okazji, więc ja – bez upoważnienia – w imieniu PO Panu dziękuję i czekam na więcej.
Nachodzi mnie niezbyt oryginalna konstatacja: najpierw myśl, potem mów. Nawet rymu nie udało się zmieścić w tej treści.
Pozdrawiam
