W nadzwyczaj kruche polskie społeczeństwo znów wdarło się ostrze noża kontrowersji. Podczas festiwalu na poznańskiej Malcie miał zostać pokazany spektakl pt: "Golgota Picnic" w reżyserii Argentyńczyka Rodrigo Garcii. Spektakl ten krytykuje powszechny konsumpcjonizm, jednakże wpleciono tam zwulgaryzowane wątki dotyczące męki Chrystusa. Wobec tego typu bluźnierstw wznieciono protesty przeciwko wystawianiu tego spektaklu, dołączył do nich tamtejszy metropolita abp Stanisław Gądecki oraz rozmaite lokalne oddziały organizacji katolickich. Dopięli swego: dyrektor Malta Festivalu Michał Merczyński odwołał spektakl. Powetowali sobie tę porażkę w imię stwierdzenia, że gdy nie wpuszcza się kogoś drzwiami, to należy wejść oknem.W 30 miastach Polski ogłoszono projekcje oraz niekiedy pokazy spektaklu na żywo. Efekt promocji tego wydarzenia w różnych miastach ma różny przebieg: w Poznaniu oraz Lublinie udało się odwołać spektakl, w Warszawie spektakl się odbył, po jego zakończeniu twórca otrzymał owacje na stojąco, jednak do spotkania z reżyserem nie doszło ze względu na sabotaż polegający na wrzuceniu pojemnika ze śmierdzącym gazem do sali, w której to spotkanie miało się odbyć. Ja mogę powiedzieć coś więcej na temat protestów i ostatecznego efektu demonstracji w Bydgoszczy, gdyż sam brałem w niej udział. W Bydgoszczy ogłoszono projekcję spektaklu w publicznym Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki oraz w klubie "Mózg". Projekcję w klubie "Mózg" właściwie medialnie wyciszono, odbyła się bez żadnych kontrowersji. Natomiast cały wieczór trwał protest na placu przed teatrem, wzięły w nim udział rozmaite grupy katolickie, przedstawiciele młodzieżówki KNP oraz Młodzieży Wszechpolskiej, księża, zakonnice, posłowie PiS Bartosz Kownacki i Tomasz Latos, lokalny działacz katolicki Bogdan Dzakanowski, a także wiele osób prywatnych. Protest odbywał się w dużej mierze pokojowo, organizatorzy zachęcali do wykrzykiwania katolicko-patriotycznych haseł jak i również do modlitw. Ze względu na niedoinformowanie obiektem gwizdów i negatywnych okrzyków stali się również widzowie uczestniczący w innym spektaklu odbywającym się w tym samym czasie. W pewnym momencie grupka kiboli lokalnego Zawiszy dołączyła do Młodzieży Wszechpolskiej i przypuścili wejście do wnętrza teatru. Ochrona próbowała ich wyprosić, jednakże oni nie pozwolili na to i wtargnęli do sali projekcyjnej, gdzie został rozpylony śmierdzący gaz. Widzowie oraz dyrektor teatru Paweł Łysak wyszli przed budynek, spotykając się z okrzykiem radości. Demonstracja się rozproszyła, kiedy to... widzowie wrócili na projekcję, którą odbywali przy otwartych oknach .
Projekcja tego typu spektakli w szczególności w obiektach publicznych może oraz powinna spotykać się z krytyką ze strony społeczeństwa, gdyż publiczne obiekty nie powinny polaryzować społeczeństwa. Wybrano najtańszą formę rozgłosu, tj. uderzenie w podstawowe, fundamentalne dla większości ludzi wartości. Można sobie zadać pytanie, czy twórcy odważyliby się w taki sposób zwulgaryzować dowolną inną religię. Nie, gdyż często spotkałoby się to wręcz z aprobatą społeczeństwa, a i z ostrą krytyką ze strony np islamskich duchownych. Obiekty kulturalne nie powinny także promować braku kultury, tym bardziej skierowanym w sferę sakralną. Podpieranie się demokracją oraz wolnością niewiele tu da. Nie można przedstawiać sztuki dla sztuki, tylko dlatego, że to jest sztuka, nieważne o jakiej, nawet najgorszej treści!
