Widziałem takie obrazki wiele razy.
Petent siedzi przed komisją/dyrekcją/władzą, cały ugrzeczniony, bo przecież chce zrobić jak najlepsze wrażenie, panuje pełna skupienia cisza. W głowie petenta ma miejsce istna gonitwa myśli, ponieważ z jednej strony chce i musi zadowolić komisję, a szczególnie jej Przewodniczącego, który praktycznie może co zechce, a z drugiej na zewnątrz czekają znajomi, rodzina - wszyscy ciekawi tego jak poszła ta konfrontacja, ta próba przekonania komisji że petent jest OK, że petent potrafi, ale jednocześnie ciekawi są jak dobrze umiał się sprzedać i obronić jednocześnie przed krytyką. Jak poszedł ten egzamin ?
Putin, jak przystało na zaprawionego w bojach polityka i kogoś z władzą nieomalże absolutną, przemawiał pewnie, swobodnie, konkretnie. Cała publiczność, wszystkie kamery były wytrenowane praktycznie tylko na niego, a on to kochał. W dobrze wyćwiczonym i wyreżyserowanym przekazie telewizyjnym mówił krótkimi, zgrabnymi zdaniami, w rytmie, który wręcz pomagał tłumaczowi stać się niezauważalnym, niesłyszalnym. Przemówienie było krótkie, ale oddało całkowicie pozycję Rosji w stosunku do naszych wzajemnych relacji.
Tusk próbował przemawiać w podobnym stylu, ale niestety... Momentami było słychać jak desperacko i nieskutecznie szuka odpowiednich słów i rytmu, aby utrzymać się w konwencji narzuconej przez Przewodniczącego Komisji. Przez chwilę zaistniało realne niebezpieczeństwo, że zamieni się to w exposé, którego wysłuchaliśmy tak niedawno w Sejmie... Elementarne zaufanie, ocieplenie, wzajemne zrozumienie, miłość prawie... Chciało się Tuskowi nieomalże powiedzieć nowo znaleziona przyjaźń, ale ostatnim wysiłkiem woli ugryzł się w język.... O wizji nawet nie wspominam.
Wyreżyserowano to finezyjnie, tak jak gospodarze spotkania dokładnie chcieli, zamierzony efekt został osiągnięty. Kolejny medialny tryumf Putina. A nasz petent? Cóż, starał się jak mógł i trzymał fason. Ale czy zdał egzamin, przeszedł pomyślnie próbę i zyskał aprobatę komisji ? Don't ring us, we'll ring you...
