Znaleźć sobie legowisko w szafie na płaszcze i dać się w niej zamknąć na klucz
Pod nieobecność właścicieli schować się po raz kolejny w tej samej szafie (obrażony) i wyskoczyć z niej z łomotem tuż za plecami sąsiada, który przyszedł przewietrzyć mieszkanie. I nie na żarty przestraszyć poczciwego staruszka.
Sprawić, że w zamkniętym pomieszczeniu nikt nie jest w stanie wytrzymać koło niego dłużej niż minutę. Powodem jest psi kamień nazębny.
Pozwolić, by weterynarz, wykonujący szczepienie na wściekliznę, wpisał go do rejestru KOTÓW!
Stać blisko ognia, tak że iskra przeskakuje na ogon. Kompletnie nie czuć ani nie widzieć, że własne futro zaczyna się tlić.
Uciec z domu w mieście o godzinie 15 po południu i dać znaleźć się o północy na autostradzie.
Iść na wieczorny spacer, zupełnie nie patrząc pod nogi (pod łapy) i wpaść do 2-metrowego dołu z rurą kanalizacyjną na dnie. Wymusić, by wyciągały go stamtąd 3 osoby z latarką.
Chodzić dokądkolwiek, wiedząc, że w zasadzie niewiele już widzi i jest głuchy jak pień. I nie wyciągnąć z przykrych wypadków żadnych wniosków...
A przy tym wszystkim od 5 lat być mentorem, wychowawcą i przewodnikiem bardzo inteligentnego labradora.
Mój pies ma 16 lat i wiele potrafi. A nie docenianie konsekwencji jest dla niego niejako życiową dewizą.
