Tajlandia w powszechnym odczuciu przeciętnego Polaka to kraj słynący z turystyki oraz (od kilku lat) dobrego kina grozy. Fakty te są naturalnie prawdziwe. Tajlandia to także kraj prężnie rozwijający się ekonomicznie. Mimo to, kraj ten boryka się od wielu lat z poważnym problemem – polityczną niestabilnością. Jej przykładem były demonstracje, jakie przetoczyły się przez kraj w kwietniu bieżącego roku. Zakończyły się one wprowadzeniem stanu wyjątkowego. Demonstranci sprzeciwiali się rządom obecnego premiera Abhisita Vejjajivy, zarzucali mu m.in. przejęcie władzy w sposób niedemokratyczny. Kontestatorzy byli w większości zwolennikami byłego premiera, obalonego przez wojsko w maju 2006 roku, populisty Thaksina Shinawatry. W takiej sytuacji znaczącą rolę w państwie odgrywają dwie stabilne instytucję. Są to wspomniana już wyżej armia oraz król Bhumibol Adulyadej.
Dzieciństwo oraz młodość monarchy przypadały na dość burzliwe dla królestwa lata. Tajlandia (zwana do 1948 roku Syjamem) starała się zachować niezależność od zachodnich mocarstw kolonialnych oraz rosnącej w potęgę Japonii. Podczas II wojny światowej Syjam współpracował z azjatyckim mocarstwem, otrzymując pewne nabytki terytorialne. Gdy stało się oczywistym, że Japonia wojnę przegra, zaczęto poprawiać stosunki z aliantami. Do 1935 roku Syjam był monarchią absolutną. Wówczas doszło do obalenia króla Prajadhipoka. Państwo stało się monarchią konstytucyjną, a pierwszym tego typu monarchą został Ananda Mahidol, brat obecnego króla.
Król przyszedł na świat 5 grudnia 1927 w Cambridge w USA (stan Massachusetts). Jego ojcem był książe Mahidol Adulyadej, zaś matką księżna Sringarindra. Pobierał edukację w Szwajcarii – ukończył Nouvelle Ecole de la Suisse Romande w Lozannie oraz Uniwersytet Lozański. Odziedziczył tron po swoim zmarłym w 1948 roku starszym bracie. Został koronowany na króla 5 maja 1950 roku, jako Rama IX. Większość panowania monarchy przypadało na lata zimnej wojny. Król oraz rządzące elity opowiadały się za współpracą z USA, gdyż obawiano się komunistycznego zagrożenia. Tajlandia wspierała Stany Zjednoczone podczas wojny wietnamskiej. Kraj przeżywa od lat 70 intensywny rozwój ekonomiczny. Natomiast scenę polityczną charakteryzowały, niestety, liczne wojskowe zamachy stanu. Król w większość przypadków nie ingerował w życie polityczne kraju i spełniał raczej reprezentacyjne funkcję. Nie mniej zdarzały się wyjątki – w 1957 roku usiłował bezskutecznie skłonić do dymisji marszałka Plaeka Pibulsongrama (został on później obalony). Gdy w 1973 wybuchły protesty studenckie (krwawo stłumione) przeciwko rządom gen. Thanoma Kittikachorna, król skłonił generała do ustąpienia, a nowym szefem rządu mianował rektora uniwersyteckiego Sanya Dharmasakatiego. W roku 1981 grupa wojskowych planowała obalić rząd gen. Prema Tinsulanody. Rząd miał poparcie monarchy i był to jeden z powodów fiaska zamachu stanu. Najbardziej znaną ingerencją króla w politykę było zdymisjonowanie w 1992 premiera gen. Suchinda Kraprayoona. Miało to miejsce po tym, jak rząd kazał wojsku strzelać do protestujących mieszkańców Bangkoku. Poparł wówczas przyśpieszenie wyborów. Zostały one wygrane przez siły demokratyczne. Król odegrał także znaczącą rolę podczas wspomnianego na początku artykułu kryzysu politycznego w 2006 roku. Krytyk społeczny Sulak Sivarksa stwierdził, iż bez poparcia monarchy wojsko nie podjęłoby się interwencji.
Król ma obecnie 81 lat, z czego 61 lat przypada na okres jego panowania. Jest najdłużej panującym monarchą na świecie. Magazyn „Forbes” uznał Tajskiego króla za najbogatszego monarchę na świecie. Ocenia się jego majątek na 35 mld $. Jest on żonaty od 1950 roku z Mom Rajawongse Sirikit, córką tajskiego ambasadora we Francji. Mają czworo dzieci. Monarcha jest obdarzany czcią przez swoich poddanych. Portrety władcy i jego małżonki można spotkać nawet w prywatnych domach. Obraza króla jest czynem karalnym. Przekonywali się o tym nierzadko ludzie z zachodu np. australijski pisarz Harry Nicolaides. Napisał książkę, w której krytykował monarchę. Kiedy chciał odwiedzić Tajlandię i przyleciał do Bangkoku, prosto z lotniska trafił do aresztu. Dostał trzy lata więzienia. To stosunkowo niewiele, ponieważ za ugodzenie w cześć monarchy można pójść do więzienia nawet na 15 lat.
Bhumibol Adulyadej ma już 81 lat. Długie panowanie monarchy było okresem przekształcenia się królestwa z kraju rolniczego w jednego z „azjatyckich tygrysów”. Król patronował tym zmianom. Jest on symbolem stabilizacji. Jego następcą jest Maha Vajiralongkorn. Jest oficerem tajskiej armii. Brał udział w operacjach przeciwko tajlandzkim komunistom w latach 70. Czy będzie równie wytrwałym władcą, jak jego ojciec?
