Narastają sprzeczności w łonie łże-prawicy.
Piński i Szwejgiert ujawniają oczywistego konkurenta do schedy po PiS-ie, Suwerenną Polskę. Morawiecki jest przez jej wyrazicieli oskarżany o przeciek, który zniszczył karierę Beaty Szydło, po jej niewczesnym pokazaniu pazurków. Były premier ma przeciwko sobie Ziobrę, Jakiego i Kurskiego. Oni też mają na celowniku mieć Andrzeja Dudę, obwinianego o nieudaną deformę sądownictwa, które chciano wyrwać spod prezydenckiego wpływu. Morawieckiego oskarżają też ziobryści o Zielony Ład i powolność wobec Brukseli. Wszystko zaś uderza w Prezesa, bo z tego wynika, że jest bezsilny.
Jarosław Kaczyński atoli utwierdził swoją pozycję w żelaznym elektoracie zeznaniami przed posłankami i panami członkami komisji śledczej ds. Pegasusa. Nie rzucił ich wprawdzie na kolana, nie przeraził Tuska, ale też nie złożył wymaganego przyrzeczenia i zaprezentował pogardę dla poczynań władzy. Wprawdzie teraz zwraca się uwagę, że jako wicepremier ds. bezpieczeństwa nie wszczął postępowania, kiedy państwowe media zaczęły prezentować cytaty z tajnych podsłuchów osób inwigilowanych. W dodatku mówiono o nazwiskach, pozyskanych także z zagranicznych ośrodków analitycznych. To jednak zbyt zawiłe dla jego zwolenników.
Wszystko razem pokazuje swoistą demokrację, charakterystyczną dla pobożnej lewicy, która najwyraźniej zmierza do obyczaju z czasu Konwentu Świętej Katarzyny, gdzie się łączyła poprzez podział.
