Beatyfikacja Jana Pawła II odbędzie się w dzień św. Józefa Robotnika, znany także jako Święto Pracy. Z tego zbiegu okoliczności (czy aby na pewno?) mogą się cieszyć zarówno pracodawcy, jak i pracobiorcy, dla których papież-Polak zrobił bardzo wiele.
Jan Paweł II w trakcie II wojny światowej pracował w Solvayu, później jako krakowski metropolita działał w diecezji, pod którą podpadała pierwsza „wzorowa” robotnicza miejscowość – Nowa Huta. Także życie w kraju, którego naczelną ideologią był socjalizm, czynił go swoistym ekspertem od spraw społecznych. Nauka Kościoła musiała stanowić duchową odtrutkę na ateistyczną i materialistyczną propagandę PRL.
Jako Papież przedstawiał ją także w swoich encyklikach – jego „społeczna trylogia” to „Laborem exercens”, „Sollicitudo rei socialis” i „Centesimus annus”. Szkoda, że wielu ludzi czytających papieskie encykliki społeczne podchodzi do nich jak do ekonomicznych traktatów. Jeśli szukać w nich projektów ustaw, to można się srogo zawieźć. I choć jest w nich także ewangeliczne spojrzenie na komunizm, to jednak równie jak antysocjaliści powinni cieszyć się z nich przedsiębiorcy.
Po pierwsze, następca św. Piotra spojrzał bowiem na ich powołanie z większym zrozumieniem, niż wcześniejsi papieże. Docenia ich rolę w tworzeniu dobrobytu, w wykorzystywaniu przez nich swych zdolności i innowacyjności widzi powołanie. Podkreśla ich, a nie państwa, pierwszorzędną rolę w tworzeniu dobrobytu. Po drugie, upomina ich także przed pokusą wykorzystywania swej pozycji względem pracowników czy kontrahentów. Z tego spojrzenia warto korzystać nawet, jeśli się surowych uwag słuchać i czytać nie lubi.
Ustanowienie daty beatyfikacji Jana Pawła II na 1 maja jest bardzo symboliczne. To wspomnienie św. Józefa Robotnika a także dzień znany jako Święto Pracy. Dzięki temu możemy skupić się także na przypomnieniu tego, co Papież miał nam do przekazania na temat zawodowych relacji między osobami ludzkimi. A są to przemyślenia nadal aktualne, bo choć komunizm upadł, to pokusy pozostają nadal te same.
