Odcinek 111
Kiedy odrzucili jego książkę, jako sprzeczną z dobrym smakiem i obyczajem, „Fryderyk” powiedział sobie, że musi przemyśleć to jeszcze raz i ewentualnie, jako teoretyk, podjąć się powtórzenia tego zabójstwa, w praktyce, aż redaktorzy i czytelnicy przekonają się, że miał rację...
Chciałbym ciebie zrozumieć, naiwny Polaku
Lecz nie chcę bębnić, na twym pusty flaku
Bo spóźniona przestroga na nic się nie przyda
Mimo wszystko cię lubię, nieposłuszny raku
A w ogóle to – uważał, że za to - " cała ludzkość" powinna mu być wdzięczna! Bowiem zrehabilitować Raskolnikowa, to uwolnić ludzkość od strachu przed karą, uwolnić biznesmenów od niepotrzebnych stresów i wyrzutów sumienia z popełnionych zbrodni. Przede wszystkim prawo - prawo należy tak zliberalizować - nad czym zresztą już usilnie pracują nasi posłowie i politycy - żeby zabójstwo dla pieniędzy było dozwolone, tak jak obecnie kradzież.
Społeczeństwo musi sobie otwarcie powiedzieć, czy chce dążyć do bogactwa i czy jest prawdą, że tylko niezguły i abnegaci nie chcą zdobywać majątku, brzydząc się zabójstwem (do którego nie są zdolni), a które przecież, samo w sobie, nie jest niczym nieprzyjemnym. Bo jest nawet przyjemne, jeśli się pomyśli ile radości może nas czekać ze zdobytych w ten sposób dolarów.
Sam piwa nawarzyłeś – pij z diablą uciechą!
Miałeś już dobrze w czubie, gdyś słuchał Norwida
I tych koszernych wieszczy, co przed głównym klechą
Podrygują dupkami, podobni do świerszczy
A tyś został na lodzie, bo słuchałeś Żyda
Młode pokolenie należy wychowywać w przekonaniu, że zabójstwo dla kariery jest piękne i podnosi naszą wartość.
Do czego byśmy doszli gdyby kapitaliści powstrzymywali się od produkcji tylko dlatego, że używanie chemikaliów szkodzi zdrowiu robotników, a bankierzy powodowani fałszywą litością powstrzymywali się od eksmisji zadłużonych lokatorów, ze względu na ich małe dzieci?
Przy pisaniu swej książki zdał sobie sprawę, że bez powołania się na autorytet Dostojewskiego nie da rady poruszyć i przemycić wielu kwestii związanych ze złem współczesności. Bowiem dzisiaj nie wolno pisać, że człowiek jest zły, że kapitalizm jest zbrodniczy, ponieważ od czasu zwycięstwa obozu „Solidarności” ogłoszono, że „zło nie istnieje”. Zło zostało wygnane wraz z komuną i nie należy o nim wspominać. Teraz w Polsce jest już dobrze i prawidłowo.
Nie bierz cudzego gniewu na swoje ramiona
Bo gdy nie jest skrojony dla ciebie na miarę
Przytroczy cię do siebie, jak Tatar do konia
I powlecze za sobą, bezwolną ofiarę
Ostatnio Kulbaka zrobił się bardzo przesądny i to tak bardzo, że pomimo jego wysiłków w tym kierunku, przesądność ta wydawała się nie do usunięcia. Był skłonny dopatrywać się w tej całej sprawie czegoś dziwnego, zagadkowego, jak gdyby obecności tajemniczych przymusów, przemożnych wpływów sił nadprzyrodzonych i dziwnych zbiegów okoliczności. Jeszcze na wiosnę, znajomy student, kolega Pawła, Staszek Porzycki podał mu w rozmowie adres "starej", Ilony Skupień, na wypadek, gdyby Kulbaka chciał coś zastawić. Długo się do niej wybierał, bo miał jeszcze trochę oszczędności i jakoś wiązał koniec z końcem. Przed miesiącem przypomniał sobie ów adres, a skoro miał dwie rzeczy nadające się do zastawu - srebrny zegarek i mały złoty pierścionek z czerwonym oczkiem, (który kiedyś kupił na "pożegnalny prezent" dla kochanki, ale ostatecznie do "ostatniego spotkania" nie doszło i w ten sposób pozostał u niego przez długie lata w "szufladzie pamiątek"), postanowił zanieść pierścionek.
Odszukawszy staruchę, właściwie nic jeszcze o niej nie wiedząc, od pierwszego spojrzenia, powziął do niej, tak samo jak Raskolnikow, nieprzepartą odrazę. Wziął od niej dwa miliony, "dwa papierki" - jak mówiła - a w drodze powrotnej wstąpił do małej restauracji. Zamówił parówki i piwo.
