Historia obfituje w rzeźby i rysunki wyrażające dla niego szacunek i uwielbienie. I łatwo zrozumieć, dlaczego skoro każdego ranka Słońce wschodzi przynosząc światło, ciepło i bezpieczeństwo, chroniąc człowieka od zimna i ataków drapieżników ukrytych w ciemności.
Wczesne kultury rozumiały, że bez Słońca, zboże nie wyrośnie, a życie na ziemi nie przetrwa. Ta świadomość sprawiła, iż Słońce stało się najbardziej adorowanym obiektem wszechczasów. Ludzie byli również bardzo świadomi gwiazd. Śledzenie gwiazd pozwalało rozpoznawać i przewidywać wydarzenia, które mają miejsce w dłuższych cyklach czasu, takich jak zaćmienia czy pełnie księżyca. Skatalogowali grupy gwiazd w to, co dziś nazywamy konstelacjami.
Krzyż Zodiakalny to jeden z najstarszych konceptualnych obrazów w ludzkiej historii. Przedstawia Słońce i drogę, jaką przebywa ono w ciągu roku przez 12 najważniejszych konstelacji. Odzwierciedla też 12 miesięcy, 4 pory roku, przesilenia i równonocne. Termin Zodiak odnosi się do faktu nadania konstelacjom ludzkich kształtów, personifikacji: postaci i zwierząt. Inaczej mówiąc, wczesne cywilizacje personifikowały gwiazdy i słońce, tworząc mity na podstawie ich wyglądu, ruchu i położenia względem siebie.
Dające życie i ochronę Słońce, stało się uosobieniem niewidzialnego stwórcy albo `Boga'. Było znane jako "Bóg Słońce", `Światło Świata', `Zbawca Ludzkości' i wiele, wiele innych. Podobnie 12 konstelacji reprezentujących trasę wędrówki Boga Słońca otrzymało nazwy, zazwyczaj związane z elementami natury, jakie występują w okresach, gdy przechodzi przez nie Słońce.Na przykład - Wodnik - niosący wodę, który przynosi wiosenne deszcze.
"Horus" - 3000 lat przed naszą erą był Bogiem Słońca w Egipcie. Jest on uczłowieczeniem Słońca, a jego życie to seria alegorii związanych z ruchem Słońca po niebie. Z hieroglifów wiemy dużo o tym słonecznym mesjaszu. Na przykład Horus będąc słońcem, światłem, miał wroga zwanego Set - będącego uosobieniem ciemności czy nocy. I mówiąc metaforycznie - każdego ranka Horus wygrywał walkę z Setem a kiedy nastawał wieczór, Set wygrywał walkę i wysyłał Horusa do świata podziemi. Warto odnotować, że ŚWIATŁO i CIEMNOŚĆ, czy DOBRO i ZŁO - to jedne z najważniejszych mitologicznych dualizmów, obecnych i wyrażanych na wielu płaszczyznach po dziś dzień.
Najogólniej mówiąc, historia Horusa jest następująca: HORUS z Egiptu, 3000 lat przed Chrystusem - narodził się w wyniku niepokalanego poczęcia (cudem) przez Isis (Izyde) 25-go grudnia ( początkowo była to data narodzin Boga Ozyrusa, ale Ozyrys i Horus stawali się aspektami tej samej postaci, gdyż cała sytuacja zmierzała w kierunku monoteizmu).
Jego narodzinom towarzyszyła gwiazda na wschodzie za wskazaniem, której szło 3 królów by oddać cześć nowo narodzonemu zbawcy. W wieku 12 lat był nauczycielem syna marnotrawnego, a w wieku lat 30 został ochrzczony przez postać zwaną Anup i tak zaczął się jego stan duchowny. Horus miał 12 uczniów, z którymi podróżował, czyniąc cuda takie jak uzdrawianie chorych i chodzenie po wodzie. Horus był znany pod wieloma imionami: `Prawda', `Światło', `Pomazaniec Boży', `Dobry Pasterz', `Baranek Boży' i wiele, wiele innych. Po tym jak został zdradzony przez Typhona, Horus został ukrzyżowany, pochowany na 3 dni, a potem zmartwychwstał... Te atrybuty Horusa, oryginalne czy nie, wydają się przenikać wiele światowych kultur, a dla wielu innych bogów mitologiczna struktura jest taka sama.
ATTIS z Frygii, 1200 lat przed Chrystusem - urodzony 25 grudnia przez dziewicę NANA; ukrzyżowany; złożony w grobie; zmarł aby zbawić ludzkość; po 3 dniach zmartwychwstał.
KRISZNA z Indii, 900 lat przed Chrystusem - urodzony przez Devaki; z gwiazdą na wschodzie zapowiadającą jego nadejście; złożono mu w dary z mirry, kadzidła i złota; czynił cuda; zmarł aby zbawić ludzkość; po śmierci zmartwychwstał.
DIONIZOS z Grecji, 500 lat przed Chrystusem - syn dziewicy; urodzony 25 grudnia; był podróżującym nauczycielem, który czynił cuda np. zamieniał wodę w wino; nazywany był "Królem Królów", "Synem Bożym", "Alfą i Omegą" i wiele, wiele innych; gminy dionizyjskie czciły Dionizosa ukrzyżowanego nad ołtarzem; był Bogiem cierpiącym; zmarł aby zbawić ludzkość; po śmierci zmartwychwstał.
MITHRA z Persji 1200 lat przed Chrystusem - syn dziewicy; urodzony 25 grudnia; miał 12 uczniów; czynił cuda; po śmierci został pochowany w skalnym grobowcu na 3 dni a potem zmartwychwstał. Był też nazywany "Prawdą", "Światłem" `Zbawcą', `Pasterzem' i wiele, wiele innych; jego wyznawcy spożywali rodzaj świętej komunii(Somę/Haomę); zmarł aby zbawić ludzkość; pochowany w skalnym grobowcu; po 3 dniach zmartwychwstał;
Interesujące, że dniem świętym dla Mithry była... Niedziela.
