"Zapukali do drzwi, a kiedy Profesor zawołał: „Proszę!", weszli do środka. Starszy pan znalazł dla nich jakieś krzesła i oświadczył, że jest całkowicie do ich dyspozycji. Potem usiadł w fotelu, złożył dłonie tak, że stykały się końcami palców, i słuchał z uwagą. Kiedy skończyli, milczał przez jakiś czas, potem odchrząknął i powiedział coś, czego żadne z nich się nie spodziewało:
- A skąd wiecie, że opowieść waszej siostry nie jest prawdą?
- No, bo przecież... - zaczęła Zuzanna i urwała. Wyraz twarzy Profesora wcale nie wskazywał na to, że sobie z nich żartuje.
- Przecież sam Edmund powiedział, że tak się tylko bawili.
- To jest właśnie punkt - powiedział Profesor - który z pewnością zasługuje na naszą uwagę, na bardzo wnikliwą uwagę. Na przykład, jeśli mi wolno zapytać, czy wasze dotychczasowe doświadczenie pozwala wam stwierdzić, że jedno z nich - albo brat, albo siostra - bardziej zasługuje na zaufanie? Chodzi mi o to, które z nich jest według was bardziej prawdomówne?
- To dość śmieszna sprawa, panie Profesorze - powiedział Piotr. - Aż dotąd zawsze bym odpowiedział, że Łucja.
- A co ty o tym sądzisz, moja droga? - zapytał Profesor Zuzannę.
- No więc, tak ogólnie, jestem tego samego zdania co Piotr, ale przecież to nie może być prawda... to wszystko o tym lesie i o faunie.
- Tego jeszcze nie wiemy - powiedział Profesor - a zarzut kłamstwa wobec kogoś, kogo zawsze uważaliście za osobę prawdomówną, to bardzo poważna sprawa, naprawdę bardzo poważna sprawa.
- Obawiamy się, że to wcale nie musi być kłamstwo - powiedziała Zuzanna. - Może z Łucją dzieje się coś niedobrego?
- Macie na myśli obłęd? - zapytał Profesor spokojnie.
- Och, o to możecie być spokojni. Wystarczy na nią popatrzeć, wystarczy z nią porozmawiać, żeby stwierdzić, że na pewno nie zwariowała.
- Ale wobec tego... - zaczęła Zuzanna i urwała. Nawet się jej nie śniło, że dorosły może mówić w ten sposób i zupełnie nie wiedziała, co o tym myśleć.
- Logika! - powiedział Profesor, jakby do siebie. - Dlaczego nie uczą was logiki w tych szkołach? Są tylko trzy możliwości. Albo wasza siostra kłamie, albo zwariowała, albo mówi prawdę. Wiecie, że nie zwykła kłamać, i jest oczywiste, że nie zwariowała. A więc przynajmniej czasowo, zanim nie uzyskamy jakichś nowych danych, musimy założyć, że mówi prawdę.
Zuzanna popatrzyła na niego uważnie, ale wyraz jego twarzy nie wskazywał na to, że żartuje.
- Ale jak coś takiego może być prawdą? - spytał Piotr."
Спокойной ночи, Pоляки
