Uważni obserwatorzy sceny politycznej, zwłaszcza najświeższych wydarzeń, dokładnie wiedzą, o jakie to Panie chodzi... A postawione pytanie staje się obecnie, bez wątpienia, najgorętszą kwestią, do czerwoności rozpalającą głowy wszystkich imających się polityką, a i nie tylko.
Na pierwszy rzut oka odpowiedź wydaje się zdecydowanie przecząca. Trudno, co prawda, odmówić Paniom odwagi - okazały się dużo, dużo większym męstwem, a i samodzielnością w myśleniu - niż całe "męskie" zagony Prawa i Sprawiedliwości. Tyle, że aby utworzyć partię i odnieść sukces w wyborach (wejść do parlamentu) potrzeba - wręcz niezbędna jest! - charyzmy. A tu akurat dostrzegam pewne braki... I nie kieruję się męskim szowinizmem, a choćby czytam - czy oglądam i słucham - po raz kolejny oświadczenie, które Panie wygłosiły wspólnie niedługo po ujawnieniu decyzji o ich usunięciu z partii. Oświadczenie wygłoszone jakby z zadyszką, pełne obaw, niepewności. Aczkolwolwiek sprytne o tyle, że odwołujące się do rzesz partyjnych, które stanowić mogą, w razie czego, zaplecze...
Z drugiej strony - na pewien podziw zasługuje bystrość i sprawność w działaniu, udowodnione przez Panie w trakcie ostatniej kampanii przed wyborami prezydenckimi. Nikt, a tyko one zdołały "sprzedać" "polskiego Putina" jakimś 4-5 milionom Polaków (pozostałe 4-5 to twardy elektorat PiS). Nie pochwalam tego - szkoda byłoby Polski w przypadku przegranej prezydenta B. Komorowskiego - uznaję to za wielkie oszustwo, ale czymże innym jak nie umiejętnością manipulacji jest dzisiejsza, światowa (vide: Obama) polityka?
Elektorat - owe 4-5 milionów - zapewne oczekuje na swojego przedstawiciela w parlamencie. Czyżby polskie "Tea party"? Tym bardziej, że PiS stacza się z ogromną prędkością po równi pochyłej ku jakiemuś bytowi na wskroś roszczeniowemu, poszukującemu bez końca winnych, obrażonemu na cały otaczający go swiat. Na pewno nie politycznemu...
Wśród Panów, którzy dołączają już do Pań (Pan Ołdakowski) też trudno szukać osobowości charyzmatycznej... No chyba, że taka się objawi w pełnej krasie, nie pętana już okowami ukutymi przez osobowość nie mającą sobie równych. Któż to wie?
Polska scena poltyczna - nadal i wciąż bardzo młoda demokracja - ostatnich 20 lat jest tak mało przewidywalna, że, jak sądzę, nie ma dziś nikogo, kto byłby w stanie z całą stanowczością wskazać możliwy scenariusz.
Ja, w każdym razie, wątpię...
