Kodeks Prawa Kanonicznego.
Kan. 1398- Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa.
Ekskomunika (z łac. excommunicatio – poza wspólnotą, wyłączenie ze wspólnoty, pot. klątwa, wyklęcie i anatema) – w chrześcijaństwie najwyższa kara kościelna polegająca na wykluczeniu z życia Kościoła.
Wyróżnia się excommunicatio latae sententiae – wiążącej mocą samego prawa, która następuje automatycznie po czynie. Przez sam czyn katolik tak bardzo oddala się od Kościoła, że nie może być dalej uważany za jego członka.
Kan. 1331 - § 1. Ekskomunikowanemu zabrania się:
1 jakiegokolwiek udziału posługiwania w sprawowaniu Ofiary eucharystycznej lub w jakichkolwiek innych obrzędach kultu;
2 sprawować sakramenty i sakramentalia oraz przyjmować sakramenty;
3 sprawować kościelne urzędy lub posługi albo jakiekolwiek inne zadania, bądź wykonywać akty rządzenia.
§ 2. Jeśli ekskomunika została wymierzona lub deklarowana,
przestępca:
1 gdyby chciał działać wbrew postanowieniu § 1, n. 1, powinien być usunięty albo czynność liturgiczna powinna być przerwana, chyba że przeszkadza temu poważna przyczyna;
2 nieważnie podejmuje akty rządzenia, które według § 1, n. 3, są niegodziwe;
3 nie może korzystać z przywilejów wcześniej mu udzielonych;
4 nie może ważnie otrzymać w Kościele godności, urzędu lub innego zadania;
5 dochody z tytułu godności, urzędu, jakiegokolwiek zadania i posiadanej ewentualnie w Kościele pensji nie stanowią jego własności.
Kan. 1364 - § 1. Odstępca od wiary, heretyk lub schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, przy zachowaniu przepisu kan. 194, § 1, n. 2; duchowny może być ponadto ukarany karami, o których w kan. 1336, § 1, n. 1,2 i 3.
Herezja/ (gr.) αἵρεσις (hairesis), łac. haeresis – pierwotne znaczenie: wybór, podział / – błędna interpretacja twierdzeń wiary chrześcijańskiej, polegająca na wyrwaniu jakiegoś zagadnienia i przedstawieniu go w sposób, który przeciwstawia się całości nauczania wiary. Również nieprzyjmowanie jednego lub więcej twierdzeń, uznanych w Kościele za dogmat[1]. Pojęcie występujące w religii chrześcijańskiej[2] i sensu stricto, odnosi się tylko do sporów doktrynalnych w obrębie chrześcijaństwa. Podobne do chrześcijańskiej herezji zjawiska zdarzały się w obrębie innych wielkich religii, mając w nich jednak inne znaczenie, inny wymiar i inne skutki. Dlatego można je określać jako herezję tylko umownie, przez analogię.
Wnoszę niniejszym aby wszyscy ginekolodzy RP automatycznie mocą samego prawa zostali wykreśleni ze spisów kościelnych i przestali być uznawani za wyznawców wiary katolickiej. Nadto wnoszę aby corocznie władze uczelni medycznych przekazywali listy absolwentów wydziałów ginekologicznych Prymasowi RP który spowoduje natychmiastowe wykreślenie z właściwych ksiąg parafialnych tych absolwentów.
Nadto przypominam wszystkim kobietom, które w przeszłości dokonały lub w przyszłości dokonają aborcji aby dobrowolnie dokonały aktów apostazji gdyż fakt aborcji można zataić przed proboszczem ale nie można go zataić przed Bogiem. Fałszywe pozostawanie w kościele po aborcji skazuje je na dodatkowe męki piekielne, których unikną dokonując aktu apostazji.
