Polska jest w tym momencie na rozdrożu wojskowych szans – musi teraz podjąć decyzję jak zmodernizuje swoją armię. Biorąc pod uwagę wzrost niepokoi na Wschodzie i Południu, najszybsza droga wydaję się najlepszą, ale czy rzeczywiście tak jest?
Dr. Andrzej Karkoszka otworzył panel dyskusyjny na temat nowych technologii wojskowych zadając to kluczowe pytanie dla współczesnej Polski. Jak małe i średnie państwa powinny organizować swoje armie, gdy nie mają aż tylu zasobów, co większe państwa? Nie ma na to oczywistej odpowiedzi, lecz paneliści zgodzili się co do tego, że nie tylko Polska armia znajduje się w trudnej pozycji. Większość europejskich państw nie ma takiej siły jak np. USA czy Rosja. “Najlepszym rozwiązaniem jest pracować aby rozwijać nowe technologie wojskowe razem” - stwierdził Dider Phiippe z MBDA France - "W ten sposób będzie możliwe by poradzić sobie z różnymi zagrożeniami, gdyż państwa mają doświadczenia w różnych przestrzeniach”.
“To nie jest pytanie o skalę lecz dojrzałość”, stwierdził Serge Adrian z Thales Europe. Pomimo, iż zbudowanie adekwatnych zdolności obronnych zajmuje wiele czasu, nie powinniśmy wpadać w pułapkę kupowania po niskich kosztach gotowego do użycia wyposażenia. Tak jak środowisko polityczne nie jest dane raz na zawsze, wojsko powinno być równie elastyczne. „Armia jest oczywiście zawsze przygotowana najlepiej do minionych wojen” dodał Adam Bartosiewicz, przytaczając przykład z wojny irackiej. Ważne jest aby pamiętać, że bardziej zaawansowane technologie konsumują więcej energii, a czasem proste, odpowiednio przygotowane narzędzia dają najlepsze rezultaty – dlatego potrzebujemy zróżnicowanych ludzi z różnymi doświadczeniami i światopoglądami tworzących lepsze technologie.
Tobias Wennberg z SAAB’a skupił się także na współpracy Unii Europejskiej. Według niego nie będziemy doświadczać rewolucji w technologiach militarnych, ale będą gwałtowne zmiany w systemach integracyjnych. „Nie ma możliwości dla żadnego europejskiego państwa, aby być w pełni niezależnym, dopóki różne części są dostarczane przez różnych partnerów” dodał Krystian Chmielewski odnosząc się do produkcji zbrojeniowej. Także Wennberg zgodził się, że długoterminowe myślenie, ścisła współpraca i konsekwentnie wykonywana, słyszalna strategia są niezbędne do budowania silnego przemysłu zbrojeniowego nie tylko Polski ale także Unii Europejskiej.
