Mój ulubiony (ostatnio) pisarz Baltazar Gracjan w swoim Brewiarzu dyplomatycznym zwieńczył dzieło formułując Maksymę trzechsetną zatytułowaną: "Żyj swiątobliwie" w następujący sposób:
"Wszystko zawiera się w tym jednym słowie. Cnota jest osnową wszelkich doskonałości i ośrodkiem pełnego szczęscia. Uczyni cię ona roztropnym, uważnym, przezornym, mądrym, dzielnym, powściągliwym, nieskazitelnym, szczęsliwym, wiarygodnym, prawdomównym i w ogóle niezwykłym człowiekiem. Trzy dary decydują o szczęściu ludzkim: zdrowie, rozum, świętość.
Cnota jest słońcem dla maleńkiego świata i głosem sumienia całej ziemskiej półkuli. Tak jest czarowna, że łaski zbdobywa w Niebiesiech, a i tu na ziemi. Nic bardziej nie zasługuje na uwielbienie niż cnota i nie masz rzeczy bardziej nienawistnej od grzechu. Cnota jest najwyzszym dobrem, wszystko poza nią - to żarty po prostu. Zdolności i wielkość człowiaka mierzą się jego cnotą, nigdy - powodzeniem zyciowym.
Cnota sama sobie wystarczy. Otacza człowieka miłoscią za życia i nie pozwala zapomnieć o nim po śmierci."
A jednak ostatnim zdaniem Brewiarza Dyplomatycznego jest zdanie z Listów Horacego: "Nie każdemu pisana podróż do Koryntu'.
Zabieram ze sobą Brewiarz Dyplomatyczny i znikam w gąszcz lasów i w wody jezior i rzek. A lektura maksym - mam nadzieję - ubogaci mnie.
Czego i Państwu życzę wraż z życzeniami letniego owocnego wypoczynku.
