Miało nie być ideologii. Miało nie być podległości. Miało nie być wzrostu cen. Tylu rzeczy miało nie być, a są … I tylko tego raju nie widać.
Leci spot w TVP. Niedługi, ale żeby ostro wkurwić, nie trzeba dużo czasu. Dzieci się bawią i gadają ze sobą, przeplatając hasłami typu „jesteś sto lat za Murzynami” albo „masz pedaliki sweterek”. Potem na ekranie hasło. „One nie nauczyły się tego same” – „Nie ucz nienawiści, ucz tolerancji”. Państwo pozwolą, że zemnę kilka przekleństw.
Zmiąłem. I stwierdziłem, że emisja takiego spotu musi dużo kosztować. Nawet jeśli państwowa telewizja nie bierze za to kasy, to przecież od kogoś innego by wzięła i zarobiła. Czyli pieniądze się traci. Żeby pouczyć obywateli, jak mają traktować rzesze pederastów i Murzynów, aby przypadkiem ich nie urazić.
Mam elementarne prawo nienawidzić czarnuchów. Ma elementarne prawo pogardzać nimi i z braku dzieci uczyć brata tej pogardy. Nawet jeśli to złe i nawet jeśli nie korzystam. Więc do ludzi, którzy zamierzają mnie wychowywać tak prymitywnymi metodami, odnoszę się z niechęcią. Szczególnie jeśli robią to za moje pieniądze i w nimbie świętości. Wkurza mnie, że kogoś uważa się za bojownika o ludzką godność, jeśli tępi używanie polskiego przysłowia, zresztą niezwykle dla afrykańskich ludów łagodnego, zważywszy ich poziom rozwoju. Panie bojowniku, moja matka ma w klasie dziecko, którego matka pije, ojciec jeździ tirem, i które samo wychowuje trójkę rodzeństwa. Ma ono dziewięć lat. Matka mojej koleżanki ma w dwudziestosześcioosobowej klasie zaledwie kilkoro dzieci, które nie mają problemów z prawem. A to jest podstawówka. Miliony emerytów wegetują w tym kraju, dzieląc czas między stanie w kolejce do lekarza i słucha nie Radia Maryja. Miliony dzieci rosną na debili. Może coś dla nich? Czy oni są be? Black only Pan wywiesił? A MOŻE NIE CIERPIĄ TAK STRASZNIE JAK MURZYNI?
Bojownicy o tolerancję mogą oczywiście robić, co chcą. Bronić, kogo chcą, też. Ale za własne pieniądze. I nie w publicznej telewizji, która powinna zajmować się REALNYMI problemami w tym kraju.
To takie wygodne użalać się nad pederastą. To takie dzisiejsze sprzedawanie świeckich odpustów. Oczywiście połączone z pogardą i nietolerancją, a co najmniej wstrętem wobec tak zwanych dołów.
Poprawność polityczna robi nam wodę z mózgów. Chce, żebyśmy wszystkiego się bali, przed wszystkim drżeli i nieustannie kalkulowali, kogo można, a kogo nie można obrażać. Taki zastraszony człowiek nie myśli, nie ma czasu na refleksję. Refleksję i użycie rozumu, będącego podobno podstawą demokracji.
Coraz mniej mamy jaj. I coraz mocniej za nie się ściska, tak aby każdy krzyczał w twarz katu cienkim pedalskim, sorry, tęczowym głosikiem komplementy. Gdyby tym katem był jakiś muskularny brutal i gdyby stało się to z dnia na dzień. Ale to się dzieje powoli, pełzająco. A katem jest różowy miś. Miś z następnego spotu, który nieuchronnie nadejdzie, o ile tylko tęczowy socjotechnik wykaże się odrobiną kunsztu: siedzi różowy miś w kącie, płacze i podpis „Nikt nie chce bawić się z pedałem”.
A wiecie, co jest najśmieszniejsze? Że pod tym zdaniem w anonimowej ankiecie podpisze się dziewięćdziesiąt procent Polaków.
