Niedawno w mym mieście władze postanowiły wyremontować jedną z ważniejszych ulic. Oznaczało to jej zamknięcie i puszczenie całego ruchu z osiedli mieszkaniowych do centrum, przez jedną wąską ulicę. Z miejsca spowodowalo to kilkusetmetrowy korek. Jechalem nim kiedyś i widząc usiłujacy się wcisnąć z bocznej uliczki samochód uprzejmie wpuścilem go przed siebie. Wjechał, a wraz z nim trzy inne na wcisk. Na nastepnym skrzyżowaniu kierowcy których wpuscilem postanowili byc równie uprzejmi i wpuscili przed sobą każdy po trzy kolejne pojazdy. Na kolejnym skrzyżowaniu, kazdy znów wpuścił kilka następnych. Na czwartym skrzyzowaniu znów to sie powtórzyło. Jak obliczyłem, jednym prostym gestem uszczęsliwiłem niemal 40 kierowców. Oraz skrzywdzilem 80 tych za mną. Tych którzy nie przeciskali się wąskimi uliczkami gubiąc podwozie, czasem jadąc pod prąd jednokkierunkową, by ominąć korek. Tych którzy zamiast w pięć minut przejechać ulicę, musieli dzięki mej dobroci stać i czekać. Uszczęśliwiłem 40 cwaniaczków, krzywdząc 80 "frajerów". Ale też miałem czas, stojąc w tym korku, na przemyslenie bilansu mego gestu dobroci/uprzejmości.
Jak co roku pojawiają się głosy, że" wystarczy by kazdy zrobił coś dobrego, a świat na pewno będzie piękniejszy". Mam jakąś taką dziwną pewność, że oni nigdy nie próbowali przeprowadzać bilansu skutków swoich gestów. Że nie próbują skontrolować skutków swego postępowania. I przez ten brak refleksji pomoc do prawdziwie potrzbujących nie dociera. Tu można przeczytać co na przykład dzieje się z pomocą jakjej udzielamy za posrednictwem państwa : http://blogi.ifin24.pl/trystero/2010/12/16/fascynujaca-prawda-o-polskim-systemie-socjalnym/
Dlatego jeśli komuś zależy na rzeczywistej pomocy, a nie tylko bezmyslnemu samozadowoleniu, to niech jednak dobrze bilansuje swoje gesty dobroczynności.
