Jeśli kogoś przyciągnęło słowo "Browna" w tytule, jego problem. Zjawisko znane pod nazwą Brownian motion; Robert Brown patrzył sobie pod mikroskopem na pyłki w wodzie. Zaciekawiło go, że poruszają się w sposób przypadkowy. Wyjaśnienie przyszło później, stochastyka okazała się nie być tak stochastyczna, jak na to wyglądała. Einstein maczał w tym swoje palce, wykazując znaczenie zderzeń z molekułami wody, co wpływa na ruch cząsteczki pyłku w środowisku wodnym. Przyszedł czas nagrody Nobla dla Jeana Perrina "for his work on the discontinuous structure of matter".
Ciekawy rozdział rozwoju probabilistyki, dynamiki stochastycznej, badań Wienera by matematycznie opisać te procesy. Następnie możliwości zastosowań (applied science) zarówno w mechanice kwantowej jak i dociekaniach dotyczących kosmologii, Wreszcie zastosowania w ekonomii, konkretnie rozwój matematyki finansowej.
A w społecznych interakcjach człowieka z innymi? Czy nie jak ów pyłek, którego ruchy zafascynowały Browna, zderzamy się co chwila z innymi, wpływom ich ulegając? Zmuszeni słuchać innych w przestrzeni publicznej, jakim ulegamy wpływom? Nie myślę tu o przestrzeni gdzie toczy się dyskurs polityczny, raczej o ocieraniu o innych w środkach transportu, na ulicach, na drogach (gdzie styl jazdy innych wymusza na nas zachowania, których z własnego wyboru nie praktykowalibyśmy).
I jeszcze jedna obserwacja: jakie dobieramy sobie lektury, jaki jest ich wpływ na nasze zachowania. Przez "lektury" rozumiem nie tylko literalnie słowo pisane, ale to, czego słuchamy, co oglądamy, czy zmysłami chłoniemy. Na ile tu nasze ruchy są na zasadzie Brownian motion, na ile staramy się podejmować świadome decyzje w tej materii.
