Latem 1938 roku niemieckie gazety były pełne relacji o prześladowaniach, których mieli doświadczać Niemcy w Czechosłowacji. W ówczesnych niemieckich mediach Czechosłowacja jawiła się jako piekło – miłujący pokój Niemcy mieli być wyrzucani z domów i nie mogli rozmawiać w swoim języku a krwiożerczy czescy nacjonaliści mieli bić i mordować niewinne niemieckie kobiety i dzieci.
Rzeczywistość wyglądała nieco inaczej. Sudeccy Niemcy, którzy stanowili ponad 30 procent mieszkańców dzisiejszych Czech mieli pełne prawa mniejszości. Od niemieckojęzycznego szkolnictwa po niemieckie nazewnictwo ulic i miejscowości. Jednak dla Niemców, przyzwyczajonych do statusu narodu dominującego, który mieli w dawnych Austro-Węgrzech było to za mało. Większość z nich nie pogodziła się z powstaniem Czechosłowacji a status mniejszości w państwie rządzonym przez słowiańskich Czechów uważali za uwłaczający.
Sudeckie resentymenty wykorzystali naziści. W wyborach w roku 1935 Partia Niemców Sudeckich, czyli przybudówka NSDAP w Czechach zdobyła większość głosów sudeckich Niemców. Korzystając z takiego poparcia wiosną 1938 roku III Rzesza rozpoczęła szeroko zakrojoną akcję, która miała pokazać światu Czechosłowację jako państwo niestabilne, które nie panuje nad swoim terytorium i że rząd tego kraju nie jest w stanie zapewnić spokoju i bezpieczeństwa na terenach zamieszkanych przez mniejszość niemiecką. Zaczęto od akcji propagandowej, która miała przedstawić tamtejszych Niemców jako ofiary prześladowań. Jednocześnie służby specjalne III Rzeszy organizowały i przerzucały na teren Czechosłowacji oddziały dywersyjne, których zadaniem było atakowanie instytucji państwa czechosłowackiego, mordowanie przeciwników i przejmowanie kontroli nad zamieszkanymi przez Niemców terenami. Niemieckie bojówki zabiły ponad 100 osób i porwały ponad 2000 swoich przeciwników. Zajęły też szereg miejscowości w Sudetach. Jednocześnie działania armii i policji czechosłowackiej podejmowane w celu opanowania sytuacji były przedstawiane w niemieckiej propagandzie jako kolejne brutalne prześladowania sudeckich Niemców. Nazistowska propaganda wspinała się na szczyty kłamstwa i hipokryzji. W sierpniu 1938 roku armia niemiecka rozpoczęła manewry na granicy z Czechosłowacją. Sytuacja z dnia na dzień stawała się coraz bardziej napięta.
Działania Hitlera przyniosły skutek. Francja i Wielka Brytanii nie zamierzały rozpoczynać wojny z Niemcami za integralność terytorialną czeskiego sojusznika. Zgodzili się na zajęcie Sudetów przez III Rzeszę a osamotnieni Czesi nie odważyli się na rozpoczęcie zakrojonej na pełną skalę wojny z Niemcami.
Pół roku później III Rzesza podjęła identyczną akcję w stosunku do Polski. Z tą różnicą, że mniejszość niemiecka nie była tu tak liczna jak w Czechosłowacji a Polska nie zamierzała kapitulować. 31 sierpnia 1939 roku grupa „polskich żołnierzy” zajęła radiostację w Gliwicach a III Rzesza „musiała odpowiedzieć na atak”.
