Właściwie jest to ciąg zdziwień, które nagle dojrzały do ubrania je w słowa.
Znowu na Powązkach zobaczymy polityków i nie da się ich ukryć pod kpłderka kilkudziesięciu byłych powstańców. Ba, od tej chwili Polacy mają nowe Świeto Narodowe., czyli, ze obowiązek świętowania jest teraz rozciągnięty na obszar całej Polski. Wspaniałość śmierci za Ojczyznę , honor i polskość MUSI się czcić. A jednak przy okazji tego bohaterskiego zrywu szefostwa i powstańców jakby znika śmierć 300 tysięcy cywili. Giną jeszcze raz. W drodze zapomnienia.
Jak łatwo się mówi i pisze o bohaterstwie żołnierzy,. Równie łatwo zapomina się o tych wcale nie bohaterskich cywilach. Pewnie dlatego, że nie powinni byli nie być bohaterami.
Co więcej ci powstańcy, którzy ocaleli muszą swoje odrobić by stać się wspaniałym tłem dla pchających się na przód na ich plecach polityków. A większość powstańców wolałoby po prostu zadumać się wspólnie w ciszy cmentarza, położyć kwiatek na mogile kolegi a nie wysłuchiwać kwiecistych i banalnych przemów, przerywanych buczeniem, gwizdami i oklaskami wzmocnionych megafonami wrzsków prawdziwych patriotów. Nie wydaje mi się też, że natykanie się co krok na ochraniarzy patrzących czujnie i groźnie na każdego, kto zboczy ze ścieżki było szczególnie atrrakcyjne i przyjemne.
Czy nastanie wreszcie czas, gdy wspomnimy o tych, którzy od pierwszej minuty po powrocie do swego miasta zabrali się do porządkowania i odbudowy zrównanej z ziemią Warszawy, Warto przy tym pamietać, że ani Prezydenta ani byłego premiera jeszcze na świecie nie było, co oczywiście znacznie obniża .znaczenie tego dokonania.
