Nosił kota razy kilka, w ogonie pojawiła się szpilka. Dość tekstów szkalujących partię i rząd. Czas rozliczać opozycję, czas przypomnieć sobie, kto stoi na jej czele.
Prezes Kaczyński, bo o nim mowa, stoi i przeżywa największe katusze. Ten, niby, strateg nad strategi, taktyk nad taktyki, jest, jak mawiają szachiści, w zugzwangu. To nie oznacza, że siedzi w pociągu, miejsce w pociągu okupuje bowiem pani premier. Prezes znajduje się pod przymusem, nie może wykonać żadnego rozsądnego posunięcia. A przecież nie tak miało być.
Prezes wymyślił sobie, że będzie - jak to mówią młodzi, wykształceni itd. - siedział na tylnym siedzeniu, a Duda i Szydło, nolens volens, zmuszeni zostaną do wykonywania jego rozkazów. Będzie rządzić niepodzielnie, bez fajerwerków, tych przecież nigdy nie cenił, ale za to skutecznie. Prezes to wymyślił, wszyscy wiedzieli, że prezes to wymyślił, prezes i ludzie prezesa temu zaprzeczają, wszyscy inni zaprzeczają zaprzeczeniom prezesa i jego ludzi, ale z faktami się nie dyskutuje. Z pozoru prezes mógły rzec: w to mi graj. Niestety, tylko z pozoru.
Prezes, który gapami nie jest karmiony, bardzo szybko doszedł do przerażającego dla siebie wniosku. Jego przeciwnicy jeszcze o tym nie wiedzą. Ich strata. Prezes pojął, że łatwo się mówi o kierowaniu z tylnego siedzenia, ale jak to wprowadzić w czyn. Tego nie wiedział. A podobno wie wszystko! Skonfundowany, co rzadko mu się zdarza, zwołał najtęższe (ihahaha, chciałoby się napisać) i najbardziej zaufane głowy PiS-u, żeby znalazły rozwiązanie. Nie znalazły. Nikogo to nie dziwi, bo najtęższe (iha..) i najbardziej zaufane głowy nie znalazłyby nawet konia w stadzie antylop. W tym miejscu dochodzimy do całej prawdy o PiS-ie i jego prezesie. Rozpaczliwym rzutem na kierownicę znaleziono rozwiązanie. Niestety, plagiat mętnej wody. Postanowiono zdać się na dwukrotnie sprawdzone rozwiązanie: przez drużynę żyrandola i ekipę pani premier.
Gdy ktoś, czując się zapewne Pitagorasem, głośno o tym powiedział, wszyscy, prezesa nie wyłączając, odśpiewali "sto lat". Prezes śpiewał "Tango milonga", ale możemy go usprawiedliwić, nie jest zanadto muzykalny. Za to najwcześniej oprzytomniał. Rzekł, że pomysł jest niezły, ale przecież nie będzie mógł jednocześnie chodzić krok w krok za Dudą i Szydło. Pitagoras, któremu ciśnienie podskoczyło do wysokości polskiego zadłużenia, dostał naganę partyjną i miesięczny zakaz wyprowadzania kota prezesa na spacer. Jako ryzykowny odrzucono też pomysł, który sugerował, że za panią premier in spe (to in spe dodał prezes, bo tylko on wiedział, co oznacza) może chodzić prezes, a za prezydentem Dudą poseł Suski, który najbardziej przypomina prezesa fizycznie. Zamykając dyskusję, prezes oświadczył, że trzeba iść z postępem. Skoro już raz wystąpił w sejmie z taboretem i wyświetlał prof. Glińskiego, można posunąć się dalej. Nigdzie nie będzie chodzić, zasiądzie w domowym fotelu z kotem na kolanach, jak Ernst Stavro Blofeld, bo jest wszak Numerem 1, i przez mikrofon będzie kierował Numerami 2 i 3, które w uszach zawsze będą miały słuchawki. Albo inne czipy, on, prezes, w te techniczne szczegóły nie będzie wchodził. Byle były skuteczne. "I tym samym, dodał z tajemniczym uśmiechem, wszystkich wyprowadzimy w pole, a raczej zaprowadzimy na pole minowe. Będą myśleć, że się wycofałem, dodał, nikomu nie przyjdzie do głowy, że ciągle rozdaję karty".
Rozanielone najtęższe (ihaha...) i najbardziej zaufane głowy, stojąc, odśpiewały: "Wodzu, prowadź, wodzu, prowadź, wodzu, prowadź"!!! Pitagoras, chcąc zmniejszyć złe wrażenie, dośpiewał: "Na Kowno", za co odseparowano go od kota na kolejne miesiące.
Partio i rządzie! Napisałem to wszystko, by Was ostrzec. Prezes naprawdę jest zdolny do wszystkiego. Niezależni dziennikarze! Wam również daję to pod rozwagę, dobro kraju macie w sercach, ratujcie go przed Blofeldem, otwórzcie wyborcom oczy. Zanim je zamkną.
