Osamotniony, pozbawiony wsparcia wiodących mediów Tusk wydaje się być politykiem nieudolnym, idącym na intelektualne skróty, gęsto żerującym na lękach małych, podłych i naiwnych Polaczków. Paliwo, na którym woził się lider Platformy przez blisko 10 lat wyraźnie straciło swoją dawną moc, dzisiaj już bije światłem odbitym, blaskiem rzadko wzbudzającym podziw u publiczności, częściej można odczuć zażenowanie i niesmak.
Przykładami nietaktu i kiepskiego wyczucia nastrojów społecznych były wczasy na nartach w Dolomitach w momencie gwałcenia przez Rosję Polski czy udział w zimowych mistrzostwach świata w Norwegii i próba ogrzania się przy sławie i blasku Adama Małysza czy Justyny Kowalczyk. Kto będzie następny: Kubica w szpitalu, Radwańska na korcie a może Szczęsny na bramce w Arsenalu?
Desperat Donald Tusk wraz ze śmiercią Lecha Kaczyńskiego stracił ostatni wygodny pretekst do „nic nierobienia”. Od roku jego środowisko polityczne posiada wszelką władzę i wszelkie narzędzia aby „żyło się lepiej”. Jednak dyktatura, arogancja i zbytnia pewność siebie doprowadziły Tuska na skraj politycznej krawędzi. Dzisiaj spore grono ludzi patrzy na niego z nieskrywaną odrazą, mając w pamięci liczne wyborcze obietnice chętnie składane przez 10 lat istnienia Platformy. Obietnice, które wtedy nic nie kosztowały, teraz muszą zostać spłacone.
Tusk wydaje się skończony. Jego pozycja polityczna w partii jest zagrożona, on sam jest odpowiedzialny za chaos i zadłużanie kraju w niespotykanej dotąd skali. Ostatnie pijarowskie podrygi i próby przejęcia części sympatii jaką Polacy darzą lubianych sportowców doprowadziły mimowolnie Tuska poza grono poważnych polityków. Symboliczne ustawianie się do wspólnych zdjęć ze skoczkiem narciarskim Adamem Małyszem pokazuje jak desperacko rządząca ekipa potrzebuje sukcesu. Sukcesu, którym można byłoby uzasadnić sens istnienia i trwania przy władzy Platformy. Paradoksalnie srebrny medal skoczka z Zakopanem to odpowiedni poziom cywilizacyjnego skoku jaki możemy wykonać z Platformą i Tuskiem na czele. Poziom tak żenująco niski, że wzbudza politowanie.
